Türkçemizde bazı kavramlarımız var.Bunlar bazı gruplar ve şiir takipçisi ve ekollerince öylesine benimsenmiş ki başkalarının kullanmasını istemezler veya hoş karşılamazlar.İşte ’bizimkiler’sözcüğü de bunlardan birisi.Bizim çocuklar,bizim arkadaşlar,bizim çağ,bizim ekol,bizim komşular gibi.Bazı edebiyatçılarımızın yazı ve eleştirilerine bakıyorum kendi dünya görüşünde şahsiyetleri göklere çıkarır,hakiketen edebiyat değeri olan eseri bulunan kişileri yerer.Hep gelenek olmuş bu saydıklarımız eskiden beri dediğinizi duyar gibiyim.Evet,Serbest şiiri,konuşur gibi yazmayı bize kazandıran,sevdiren Orhan Veli’yi kim veya hangi kuşak sevmez.Ama Atilla İlhan`ı,Nazım Hikmet`i muhafazakar kesim makale ve eleştirilerinde,tahlillerinde misal gösterirken bazıları Necip Fazıl`ı,Yahya Kemal`i Tevfik Fikret`i,Nihal Atsız`ı özellikle kaynak göstermez.Akif, bir dev ise Fikret de,Haşim de,Çamlıbel de..Üniversitelerimizde de bir kısım edebiyatçılarımızı haftalar,aylar boyunca ders olarak okutan;bazı kalemlerimizi görmezden gelen akademisyenler çıkabilmekte. Bu şahsiyetlerin hepsi kanımca Türkçemizin gül bahçeleri..Bunların hepsi ve daha ötesi Türk Cumhuriyetlerindeki edebiyatçılarımızı kaçımız tanıyor az okuyan bir toplum olarak?
Dert yandığım konuyu ben Ahmet Hamdi ve Mehmet Kaplanda görmedim ruhları şad olsun.
08.11.2016

Yakup Onat