yastığımdaki harp izleri

• 17 Mart 2017 Cuma 00:38:54

odama girdiğimde ölüyorum. bunu nasıl bir cümle ile anlatabilirim bilmiyorum. ne tarafa baksam, neresinde nefes alsam yüreğimin kapıları kapanıyor o an. kokun beynime işlemiş bir ceset gibi asılı duruyor. ne ile doldurmaya kalksam gitmiyor. dokunduğun yerler mezarım oluyor her gece, bilmiyorsun. dokunduğun yerlere gidip başucunda bir sigara yakıyorum. uğurlayamıyorum seni aklımdan. dudaklarımın arasında ezdiğim izmarit kadar yerim yokmuş hayatında. bunu farkediyorum her gece. küfrediyorum bağıra bağıra son ses müzik eşliğinde. o an bana eşlik eden çok fakat kimse yok odamda.
özlüyorum seni orospu çocuğu!
özlüyorum seni.
özlüyorum.
ellerim gitmiyor fotoğrafına dokunmaya. sana bir şeytan kadar günahkârım artık. ağzım taşana kadar küfrediyorum arkandan. aklımı sadece bununla sakinleştirebiliyorum. kaybettiklerimi sorma bana sakın. sen dersem ne diyeceksin? kendini daha fazla aşağılattırma bana. yüzünü çiziyorum duvarlarıma her gece. her gece her gece gece yaşamaktan bıktım artık. gelmiyorsun. gel; aydınlansın şu odam. ölmek istemiyorum artık. kafamda seni hayâl etmek acı veriyor yüreğime. sana dokunmak varken neden böyleyim diye kendime sormaktan bıktım usandım. her gece aynı filmi izlemek dizlerimi kanatıyor artık. yastığıma kafamı koyamıyorum. kokun öyle bir sinmiş ki odama, anlatamıyorum lan. anla. anlatamıyorum. çıkıp gitmiyor da, bitmiyor da. yastığıma kafamı koyamıyorum kadın. her an her zaman seni sensiz yaşamaktan bıktım usandım. sen hiç mi sıkılmadın oralarda? gel biraz gözlerine bakayım nefes alayım kadın.
gel biraz yaşayayım kadın.
gel biraz yatağıma girebileyim kadın.
gel biraz odama girebileyim kadın.
gel biraz uyuyabileyim kadın..
kadın gel biraz...