Hep susarak mı giderler, sessizce usul usul. Parmak ucunda yürüyor sanki, ses çıkarsa engel olacağımızı bildiklerinden mi sessizce çekip gidiyor. Yoksa kalanı da yıkıp dökmekten mi korkuyorlar. Usulca kayıp gidiyorsun yine susuyorsun. Engel olamıyorum gitmene. Gitme DUR denmiyor. Biliyor ki giden dönmeyecek bunca parçalanmışlıkla tekrar dönüp bakmayacak. O zaman sende susuyorsun, baksa gözlerinde seni bulamamaktan korktuğun için susuyorsun. İçin ne kadar parçalansa da sessizce izliyorsun sende gidenin gidişini.Yüreğini tutuşturuyorsun eline, o ise bakıyor sadece eline bıraktığın yüreğe . Yine konuşmuyor. Konuşmaktan korkuyor belki de... Bir çift kelam ediyor sadece "Kendine iyi bak. Allah’a emanet. Seni sevdiğimi ise sakın unutma." Doluyor gözlerin işte o anda ise sen bişey diyemiyorsun. Susup gidiyoruz ikimizde..