DÖNÜŞ -2-
Öğlene doğru küçük adaya varmıştık eşim tekneyi iyice kıyıya yaklaştırmıştı
Ben eteğimi toparlayarak kıyıya indim eşimde tekneyi kıyıya çekmeye çalışıyordu.
Önce kendimize bir yer ayarlamamız gerekiyordu el ele verip yürümeye başladık on beş dakika dolaştıktan sonra nihayet bir yer bulduk burası küçük bir tepenin yan tarafında bulunan sık ağaçlı bir yerdi,tekneye döndük eşyalarımızı alıp seçtiğimiz yere geldik önce kendimize bir baraka yapmalıydık.
Eşim kestiği kuru dallardan direk ve geçici bir çatı yapıp battaniyelerle sardık içine girince bir hoş olmuştum macera gibi bir şeydi.
Dışarı çıktığımda karşımda gölün üzerine bembeyaz bulutların indiğini sanmıştım oysa bu bir yansımaydı ve muhteşemdi güneş elini eteğini çekmeye başladı günden ayrılıp geceye devreder gibi
Ama huzmeler öyle kızıllar serpti-ki gölün yüzeyine kendimi atasım geldi üzerlerine tıpkı bir masal gibiydi o an yaşadıklarım ,eşimin bana seslenmesiyle kendime geldim hadi odun toplayalım ateş yakacağız birazdan donarız karışmam bak dedi beraber odun toplamaya başladık.
Az sonra eşim ateşi yakmış ısınmaya çalışıyorduk evden getirdiğim sayacağı köze dönmüş ateşin köşesine koydum çaydanlığı üzerine koydum az sonra çayımız hazırdı biber bardakla içimizi ısıttıktan sonra yemek yedik sonra barakanın içine geçtik uzanıp uykuya dalmışız’ki uyandığımızda battaniyelerin arasından güneşin ışıkları içeriye sızıyordu.
Eşim hemen kalkıp ateşi yaktı Hadi kalk ayşe dedi bu günü güzel değerlendirelim
Ben daha balık yakalayacağım sende resim yapacaktın hani ?ben tamam diyerek yattığım yerden kalktım kahvaltıyı hazırladım .
Oooh çayda demlenmişti ,karnımızı iyice doyurduktan sonra eşim olta takımlarını aldı bende tuval ve boyalarımı aldım gölün kıyısına geldik eşim avlanmaya başladı bende resim yapmaya başlamıştım’ki yakından bir silah sesi geldi irkilip korktum fırçamı yere düşürdüm, etrafıma bakmaktan korkuyordum yere yattım

Sabahat Çelik