Yaşayan Ölüler

• 4 Mart 2017 Cumartesi 12:57:18

Okumadığın bir mektubun ahı üzerimde. Sana yollamak, sana yazmak, seni yaşamak varken bu hayatta sindire sindire seni unutmakta varmış meğer. Sen bilemedin. İnsan her gidişte bırakırdı, eksilirdi biraz. Başlangıçlar umudu tükenmemiş bir çocuğun hayalleri artık. Kim bilir hangi durakta unuttuk kalbimizi. Kirlenmiş gülüşlerimiz.

Uzun bir geleceğin unutulacak bir anını daha yaşıyorum. Saçlarım 24’nde beyaz. Hayatın alnıma armağan ettiği bir kaç çizik kaldı geçmişten bugüne. Nefes olup nefesimizi kimler çaldı ve kaç çelenk taşıdım kendi mezarıma hatırlamak zor. Toprak altında nefes almaktan daha zormuş yaşamak büyüyünce anladık biraz biraz.

Gökyüzü yağmur yüklü bulutlarda vazgeçti bizden. Bir aşkın en ince telinden kopan güzel bir melodisiydik seninle biz. Şarkımız hatırlanmadan unutuldu şimdilerde. Bak gözümde ölüme benzer uçurumlar görürsün artık. Bugün hayatın ıskaladığı o yeminlerden nefret ettik. Ulu orta kaldı her güven.

Biliyorum. Bazen bütün şartlar bitmesi içindir aslında. Yüzüne vurulan bir duvar şimdi gerçek. Korkun kimsesiz. Ben kendimden utanır gibi avucumu bulmuştum yüzünde. Elimi dolduran bir el değildi sadece. Kelimeler yaşanmamış her şeyin ağırlığı kadar ezmişti bizi ve bu hayat o gidişin gibi hiç bir zaman gelmemişti.

Sen olmadan sensizlik bile zormuş. İtirafın sana bakan yönü pencerede buz tutan hayallerim. Sokak ışıkları karanlığın cilvesine kapılmış bir sevgili. Karanlık örttü üstümüzü. Üşüdüğüm yanlarım kadar sevdim seni. Bir boşluk düşün, adınla başlayan her cümlenin büyük harfiydi işte o.

Bir hevesin uçup giden yanıydım senin için. İmkansızlık içinde kafasını kumdan çıkaran her cesaret bir yenilgi artık. Benden aldığın nefes seni yaşatırken kim bilir kaç kere öldürdü beni. Yıllarım gitti. Ve her gidiş için bir ağıt doğdu, annesini kaybeden bir çocuktum şimdi.

Görmeye başladığım gün büyük bir heyecanla sevmiştim bu hayatı. Şimdi benden aldığın yanlarım o kadar çok ki haykırdığım kadar sesim çıkmıyordu. Yeniden başlayan her hayatın korkağı kimsesiz ölen her yalnızlık benim acımdı. Hayallerim barut, sırtımda bir iz. Ölsem bile yaşamaktı en büyük ceza. Toprağa gömüldüm kefensiz.

Hoşçakal sevdiğim.