Bir şiirin hikayesi

• 25 Şubat 2017 Cumartesi 17:55:06

Yıl iki bin iki haziran ay ının üçünde bir mercedes marka araba aldım arabanın rengi metalik karanlık mavi koltukları siyah giri desenli arabayı aldıktan iki hafta sonra memlekete köyüme gittim annem rahmetli olduktan sonra yalnız yaşayan babamın kapısı ününde durdum kapı zerzesini sevinçle vurdum yavrum gelmiş diye içerden gelen sesini duydum bekledim kapıyı açan olmadı

Meğerse babamın gözleri kör olmuş görmüyormuş o yüzden kapıyı açamamış ve oğlum sen gel diyordu içerden babamın ağlamaklı sesi yüreğimde bir sızıyla girdim kapıdan içeri yanına vardım beni görmüyor babamın ıslak gözleri yılların biriken hasretiyle sarıldım özlem kokan boynuna babamın yavrum diyen sözleri içimi dağladı

Hemen tutup öptüm o sıcak ellerini mendil ile sildim gözlerinin selini hadi baba dedim gidek doktora gözlerinde katarak vardır çaresi vardır dedim sevindi babam

evden çıktık dışarıya babamın evinin önü çamurdu sekiz on metre çamuru yürüdük arabanın sağ ön kapısını açtım babamın ellerinden tutup arabaya bindirmeye çalışırken babam arabanın koltuğunun tam ortasına bastı
ayağında ki çamurun izi bir mühür gibi koltuğa çıktı babam görüyor musun oğlum ter temiz koltuğunu çamur ettim dedi bende baba ne önemi var çamurdur sileriz temizlenir sen sıkma canını dedim baktım halen üzülüyor koltuğu çamur ettim diye ne kadar üzülme babam dediyesem üzülmemesi için ikna edemedim

o yıl gözlerini katarak ameliyatı yaptırdık bir gözü görüyordu ve biz almanya ya döndük aradan altı yıl geçti babam hakkın rahmetine kavuştu araba halen bende duruyordu her binişimde babamın ayak izini koltukta görüyordum onun için arabamı çok seviyordum bazen konuşuyordum arabamla babamın ayak izi var sende seni alıp eve götüresim geliyor koltuğunda yatasım geliyor diyordum

sevdiğim arabama on beş yıl bindim sayısız tehlikeli kazalar atlattım arabaya kullandığım süre içinde gün geldi eskidi artık arabamdan ayrılmanın zamanı geldi satma kararı aldım bin beş yüz euro ya bir Afkanistanlıya sattım teslim ederken gözlerimden yaşlar döküldü

o gün bir şiir yazdım ayrılması zor geldi mecedesimden diye ondan sonra gittim bir yeni mercedes daha aldım rengi siyah koltuklarının kenarı deri orta kısmı gıri kumaştan arabayı aldığım günün gecesinde babam rüyamda bu arabanın da aynı çamur ayağıyla koltuğuna bastı sabah erken kalktım doğru arabaya gittim kapısını açtım baktım babamın çamurlu ayak izini gördüm eski arabamı unutturdu bana şimdi bu arabama gözüm gibi bakıyorum..Ali Şahin (Elbistanlı)

Mercedesimden

Sılamın yolunda koşardı koçum
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
Satıyorum dedim burkuldu içim
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Çok bakımlı güzel civarda tekti
On beş yıla yakın yükümü çekti
Satınca dünyalar üstüme çöktü
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Çakıllı yollara sürüp gezmezdim
Aheste gaz verir onu üzmezdim
Jepler sollasa da asla kızmazdım
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Bilmem uzun şaftı gözemi geldi
Bir suratsız çarptı kapısın deldi
Üzüldüm ellerim cebimde kaldı
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Bir teyip takmıştım ona özeldi
Aleminyum cantı parlak güzeldi
Yıkayıp silmekten rengi azaldı
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Bin beşyüze verdim ucuza gitti
Sandım zevk dünyamın güneşi battı
Başka olmak için hevesim bitti
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Satın alan Afkan yağına baksın
En önce tükenmiş firenin taksın
Kaç para maserif çıkarsa çıksın
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden
***
Şahin der Afkanlı hayırın gösün
Fazla gaz vermeden keyifle sürsün
Eğer naz ederse adımı sorsun
Ayrılmak zor oldu Mercedesimden

Almanya

Ali Şahin (Elbistanlı)