Bazen çok aciz olduğumuzu basit bir işi beceremeyişimizden anlarız. Canımız sıkılılır, moralimiz bozulur, hemen çareyi dua etmekte buluruz. Artık uğraşmamız boşuna diye düşünürüz. Biz aciz basit insanlarız deyip kenara çıkarız.

Kimi zamanlar ise bunun aksine çok başarılı, zeki, dünyada bir eşine daha rastlanamaz akla sahibizdir. Hatta çevrenize baktığınızda gördüğünüz bir çok kadın kendini güzel görür ve bu güzelliğin kendisinin başarısı olduğunu zanneder. O halde bu durumu göz önüne alırsak çirkin neden başarısızdır. Lakin kişi bunları düşünmez ve dev aynasından aksine bakınca çok mutlu olur. Bu yüzdendir başarısı olarak gördüğü özellikleri yükseltip büyütmesi.

Tesadüflerin hiçbir anlamı olmadığı anlarda bakılır dev aynasına. Aynanın büyüklüğüne bakıldıkça aynanın büyüsüne kapılır insan. Başarı diye nitelendirdiği şey belki söyleyemediği seviyorum kelimesini söylemek, belki çoğu kimsenin yapamadığı o portreyi çizmek veya bir doktor, bir mühendis olmaktır. İşte o zaman insan dev aynasında ki aksinin yansımasını görür ve bundan çok mutluluk duyar.

Oysa karşısında durduğu dev aynasında ki asıl görüntüsüne dışardan bakıldığında komik bir durum sergilemektedir. O aynaya devler baktığında ise görüntü gayet normaldir ve herkes kendi boyutunda ki aynaya baktığı zaman asıl gerçek olanı görecek ve başarı diye nitelendirilen o şeylerin kişisel olmadığının kanaatine varacaktır.