Deli bir kurgunun son halkasıydı o. İçine sinmedi mi, adını bile anmadan çekip giderdi. Hâlâ da öyle. Çeker ve gider! Hiç durmaz içini dökemediği, kendine yabancı yerlerde.

Farkına bile varmazsınız nasıl başladığını her şeyin. Sessizce girer kanınıza. Tatlı bir sarhoşluk kaplar dört yanınızı. Coşkusunu savurursunuz etrafınıza. Susturmayı denemezsiniz bile o avaz avaz şarkılarını söylerken içinizde. Hatta bazen siz de eşlik edersiniz ona. Büyüleyici sözlerin gücü esir alır sizi; bilemezsiniz, göremezsiniz.

Dingin suların hırçınlığına bulanır özünüz; kaptırıp kontrolü soluksuz koşarsınız. Amacınızın ne olduğundan da bîhaber koşar, koşar, koşarsınız. Aklınıza bile gelmez durup bir iki dakika soluklanmak. İsteseniz de izin vermez ki. Çıldırasıya koşarsınız.

Elinize aldığınız fırçayla darbeleri savurmaya başlarsınız tuvalin üzerine. Dilediğiniz renkte boyarsınız resminizi. Ortaya çıkan tablo, hiç kimseyi olmasa da sizi oldukça memnun eder. Siz yapmışsınızdır her şeyden önce; o, sizin eserinizdir. Keyifle karşısına geçip, elinize aldığınız içeceğinizle –ki bu kırmızı veya beyaz bir şarap yahut da koyu bir kahve olabilir; tercih sizin- uzun uzun seyredersiniz. Öyle güzel hayallere dalarsınız ki karşısında, sizi oradan alıp gerçeğe döndürmek bir hayli zorlaşır. Eserinizin sarhoşluğuyla uçarcasına karışırsınız kalabalıkların arasına.

Bazen de bir söz olur dilinizde içinizdeki fırtına ve kaleme, kağıda sarılıp yazarsınız. Öfkeniz öfkesi olur okuyanların; neşeniz neşesi, hüznünüz hüzünleri. Siz bilmeseniz de çok şey paylaşırsınız onlarla.

Son halkasıdır o kurgunun. Kurgu hiç tükenmeden devam eder, her insan için. Her insana bir tablo çizer, bir öykü veya şiir yazar, bir şarkı söylersiniz. İçinize sindiğinde ortaya koyduğunuz eser, seversiniz. Sevmese de, bilmese de sevdiğinizi, vazgeçmeyip yazmaya, çizmeye devam edersiniz. Emek verdikçe eseriniz güzelleşir. Bir gün o da size bir şarkı söyler, bir şiir yazar veya kara kalem bir resim çizer. Sevildiğinizin rengiyle eserinizi tamamlarsınız.

Son halkadır o, içine sinmedi mi çeker gider. Kırmadan son halkayı yaşamak hayatı size kalır. Kurgunuza kattığınız sevginiz ölçütünde devam eder yolunuz, severseniz.

Her insana bir kurgu, her kurguda son halka; sevmek veya yitmek. Hayatınızı tamamlayan renk…

Atilla Güler