Turuncu Montlu

• 19 Şubat 2017 Pazar 01:28:13

Mevsim yazdı.Gününü tam olarak hatırlamıyorum ama Haziran ayındaydık.Ahh bir bilseniz o günü hatırlamamanın bendeki sancısını.Uzun zamandır bende devam eden ama bir türlü kendime itiraf edemediğim duyguların,hem kalbim hüzünle çarparken hem de midem de nasıl kelebekler uçuşur? merakımın nedeni aşkmış meğer o gün anladım...Onu bir adıyla birde kış aylarında asla ayrılamadığı ve benim çaresizlikten en saçma kıskançlığa kapılıp " benden de böyle ayrılamasan ya" dediğim turuncu montuyla tanıyordum.İsmini zikre gerek yok biz ona turuncu montlu diyelim.Bana sorsanız sevdanın en amansız haline en imkansızına tutulmuştum.Her gün ona olan o güzel duyguları haykıramamanın kalbimdeki ağırlığı biraz daha artıyor ama elimden asla bir şey gelmiyordu.Onu kah yemek yerken,kah sokak aralarında,kah sık sık oturduğu bankamatiğin basamaklarında görürdüm.Gördüğüm günler sanki biri benim için dua etmiş ya da zamanında bir iyilik yapmışımda onun karşılığıymış gibi hissederken görmediğim günler adeta cehennemden bir fragman gibiydi.Görmenin bir faydası yoktu onu da biliyordum ama yüzü,gözleri,sakalları,bileğindeki saati,hatta yürürken turuncu montunun ceplerine soktuğu elleri bile bana bu dünyada hala güzel şeylerin olduğunu hatırlatıyordu.
Nasıl tek başıma büyütmüştüm böyle bir sevgiyi.Ve daha da önemlisi bir kurtuluşu yokmuydu bunun.İstediğimde arayıp konuşmayı,koşulsuz sarılmayı,doyasıya yüzünü keşfetmeyi bırakın ona onu sevdiğimi dahi söyleyemeyecek kadar imkansızdık.Ama buna rağmen biz olsak ben her şeyi tüm zorlukları tüm imkansızlıkları göğüslemeye razıydım.Tam 200 gün boyunca bekledim,her gün saydım.Her gün ona sarılamadığım günleri saydım.o 200 günün sonunda yine biz yoktuk yine biz olmadık.200 gün oldu hatta üzerinden haftalar bile geçti.Hala sevdiğimi söyleyemedim,hala geceleri ağlıyorum ve hala sarılamadım hemde onu her gördüğümde sadece sarılmak isterken.Ve hala aptal gibi umudum var.Geceleri kurduğum hayallerim kafamdaki senaryolar var.Sevdiğini söyleyememenin verdiği acılar var bide kalbinizin üstüne dünyanın yükünü koymuşlarda tek kişi kaldırmanızı bekliyorlarmış gibi bir acı hemde.Tezahüratlar sen yapabilirsin diyenler varda onların hatrına dayanıyor gibisiniz o koca yüklere.Ne zaman vazgeçip altından çekilirsiniz bilinmez.Çekildiğiniz gün vazgeçmiş olursunuz ya hani ama hiç bir aşık vazgeçmek için sevmez buda sürekli zikreder beyninizde.
Ben son görüşümde saydım 4 kez görmüşüm kim bilir belki yarın 5 olur sonraki gün 6 dedim ya hala umudum var.Bu dünyayı güzellik kurtaracak ve her şey bir kişiyi sevmekle başlayacak..Ahh turuncu montlu bilirimki bunu okuyup turuncu montu olan herkes kendine pay çıkarır hatta gözlerim seni ararken sürekli rasladığım duraktaki turuncu montlu amca bile üstüne alınırda yinede sen anlamazsın.Sen ya da bir başkası ya da duraktaki amca her kimse ben birini seviyorumm ve bunu ona diyemesemde herkes bilsin istiyorum ben turunclu montu çocuğu çok seviyorum.