KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KÖRE NE?
Affetmeye götüren en büyük silahtır yazmak ve çizmek..hele boyanın kokusunu aldınız mı başınız döner başka bir aleme kucak açarsınız..bu aşamadan sonra akrebin yelkovanı kovalaması hiç umrunuzda olmaz. Ne anlamayı ne de anlaşılmayı beklersiniz..habire yazar ve çizersiniz...ilmek ilmek örülen dert sandıklarınızın üzerine attığınız düğümleri yine kendi ellerinizle bir bir çözersiniz elleriniz bu sefer harflere dokunur, boyaya sokulur ve siz bu ritimde kaybolursunuz
Kaybolmanın olduğu yerde bir şey kalır mı? Kalmaz elbet...ölüm gelir yaşam kaybolur, zulüm gelir dirlik kaybolur, savaş gelir barış kaybolur ...bunlar sürüp giderken sizin de dikkatinizi çekti mi bilmem ama benim bir şey dikkatimi çekiyor kötü varken iyi yok oluyorsa her şey zıttıyla mümkün olan bu hayatta örneğin akın kıymeti siyahın varlığında biliniyorsa o halde bu dünyada ölümler olacak ki hayatın kıymeti bilinsin, küslük çesmelerimiz akacak ki affetmenin şelalesinde gözlerimiz kamaşsın. Kötünün olmadığı yerde iyinin ölçüsü nedir ki? İyi iyiyle yarışmasın gelin kötüye savaş açın!!! Olmadı bak şimdi.
Hani savaş yoktu? Nasıl mı olacak?
Affedeceksin.
Barışacaksın.
Sırtındaki yükü hafifleteceksin...Hatta yatıp kalkıp şükredeceksin kalem tutan, fırça tutan elini verene..yoluna devam edeceksin dibine vurarak deliliğine..
Gökyüzünü karaya değil, hep maviye boyayacaksın.
Yazarken mutlu son olacak hikayelerinde
Yaşarken mutlu bitireceksin bu hayatı.
Kimsenin seni ve yaptıklarını anlamasını beklemeyeceksin .
Çünkü ne yaparsan yap, Neden? Niçin? sorularıyla karşı karşıya kalacağın kesin. Senin hedefin ne anlayana ne de anlamayana sadece okuyana, bakana, görene...
Yoksa köre ne?
ÜLKÜ KARA
17 şubat 2017
Bursa
YORUMLAR
Tavsiyeyi bile şiddetle ediyorsunuz gerçekten çok af edicisiniz :)
ÜLKÜ KARA
Tüm suçları üzerime almaya razıyım, beni affet.
Küsmelerin bu kadar uzun, gitmelerin bu kadar erken olmasın beni affet.
Kırgınlıklarına kızgınlıklarını ekleme beni affet.
Sevgi görmeyen gönüllerde sevgi paçavraya dönermiş,
Beceremedim seni sevmeyi beni affet.
Sessiz sedasız hazırlanmaların dağ olup oturuyor yüreğime, beni affet.
Selamsız sabahsız geçişlerin hiçleştiriyor varlığımı hücrelerime kadar, beni affet.
Yoluna paspas olmaya alıştırdığım bedenimin üzerine basıp geç
Benliğimi toprakla eş seç, beni affet.
Hergün tekrarlanır bu seramoni
Gün gelir gerçekleşir diye korkarım, beni affet.
Serçe boğazında nefesim, ha çıktı ha çıkacak, beni affet
Provasını yaptığın vedaların son buluyor belli,
Taş kesilip duruyorum yerimde, ödüm kopuyor
Son vedanı yapacaksın diye yine sessiz sedasız, beni affet
Git nereye gidiyorsan yolun açık olsun beni affet.
........
........
Aaaa hoş geldin.
gittiğin yer ben miydim?
Hoş geldin.
Hoş geldin.
Nefes verdin hoşgeldin.
Ülkü (kızıma notlar)😊😊😊
Affetmeye götüren en büyük silahtır yazmak ve çizmek
Giriş kısmındaki bu parağrafa katılmadıgımı söyleyek yazınız hakkındaki görüşlerimi belirtmek isterim.
Siz yazarak af ediyorsunuz oysaki benim tanıdığım İnsan öfkesini,sitemini gün oluyor intikamını
O kokusunu aldığınız mürekkebe bulaştırıyor.
Yazınızın bütününe bakarken aslında af kelimesini kılıç yapıp sizde kesmişsiniz cezayı muattabına.
Hayır !!! Yazıyor yazdıkça af ediyorum yok böyle bi şey
Kabaran yürekler incinmiş duyğular sayfanın beyazına yansımalarını düşürürken poliananın sevinç şarkılarıyla danslarıyla sütunları süslenmezler.
Eğer bu yazınız bir pembe romanın giriş kısmı ise olabilir buruk İnsanlara umut adına bir tutam sadaka vermek pozitif yaşama destek olmak için karanlıklarda bir zerre ışık olmaksa olabilir
Yürek neyse kalem onu yazar.
Kaleminize sağlık Ülkü hanım
ÜLKÜ KARA
Anlayana...pay çıkarana sözlerim...herkes kendine göre bir pay alacaktır elbet...deger verip okuyup değerlendirdiğiniz için teşekkür...saygilar
