Hayattır, Ölüm

• 10 Şubat 2017 Cuma 15:47:30

Korkuya yakalanmış gözlerim. Gitme diye çığlık çığlığa ellerim. Tükenmiş bir damlanın yere düştüğü andık biz. Gözden çıkıp sözlere karıştık. Ve unutulan bir duada büyüttük hayallerinizi, unuttun mu hepsi tek tek öldü.

Sende bıraktığım yanlarım olacak ve belki üstüne giydiğin her acıdan bir pay seçecem. Bilirsin sevdiğim. Hayat unuttuğumuz kadar insan yapıyordu yarınlarımızı. Bu son kuşatmalar. Şimdi sen her noktadan sonra benim olmayan cümlesin.

Hayatın içine karışan her rengin kirlettiği duvarlarım vardı. Çok sevmenin bedeliydik biz. Şimdi senden sonra yıkılan her duvar toprak üstü mezar. Görmediğin o yol bendim.

Sana yetmeyen yanlarım ne çoktu içine hayal karıştırdığım. Şimdi söyle hangi yarın vadediyor umut ? Hangi kışın yağmuruna yakalandı neşemiz ? Ve sen neden bu kadar sessizsin ?

Her rüyanın sonundaki acı sondum. Ve bilemezdim yazmanın yetmeyeceği o anı. Hoşgeldin dün. Oysa ne kadar da bugündün. Aynı şarkılarda eskttik ezdik biraz çok kullanılmışlığı. Söyle sevgilim kaç el daha gezmeli bir kalp gidişinden sonra bitirmek için hayalleri.

Açtığım her kapının kapanan tarafında gözlerimin boşluğu. Gidişine yaktığım bir liman. Denize uzak artık her adım. Yaşamayı bilmenin boğulduğu sevda. Beş para etmez cebinde kalmayan üç kuruşun değeri kadar insansın.