Öyle kısadır ki bir ömür. Kendini, özünü ve sevgiyi bilmeye yetecek kadardır aslında. Hırslarımızın ve egolarımızın esiri olmadan, ne olduğumuzu ve burada neden bulunduğumuzu fark edebildiğimiz ölçüde ’’VAR’’ızdır. Başka yaşamlara, seçimlere saygı duyup sevgide kalabildiğimiz kadar da büyürüz. Bu dünyada edindiğimiz; mal-mülk, para ve makam/lar, onlara ulaşmaya çalışırken; adil, dürüst ve merhametli olabildiğimiz ölçüde kalıcıdır.
Evren, denge ve sevgi üzerine kurulmuştur. Her enerji; düşünce ve eylem; olumlu ya da olumsuz mutlaka sahibine geri dönecektir.Dini öğretilerde sıkça sözü edilen, sırat da yaşamın her boyutunda karşımıza çıkar biz bunu farketmesek de. Başkalarını ve kendimizi etkileyecek bütün kararlar ve attığımız her bir adım birer SIRAT tır aslında. Ve hiç bir şey göründüğü gibi değildir. İnsanlar da öyle...
Aldığımız her nefeste, yediğimiz her lokmada ve atttığımız her kahkahada; başkalarının hakkı, acısı yoksa ne mutlu bize... Ama varsa eğer; evrenin o muhteşem dengesi er geç kendini gösterecektir. Bir an hissettiğimiz galibiyet duygusu, yenilgilerin en büyüğüdür bazen ALLAH katında. Bazen de bitip tükendiğimizi, dipte olduğumuzu hisettiğimiz O AN büyük sıçramanın habercisidir, bunu o anda bilemesek de... Ve böyle anlarda bizi dibe vurduran her kimse ona teşekkür etmeliyiz, kötüyü oynamayı seçerek bizi yükselttiği için.
En büyük yargı insanın vicdanıdır, tabi ki; hala arada bir de olsa kendini sorgulayıp yargılayabiliyorsa insan, ve hala az da olsa insan kalabilmişse... Aksi halleri yaşayanlardan olmak istemezdik eğer unuttuğumuz çok şeyi hatırlayabilseydik, bilemediğimiz bazı şeyleri bilebilseydik...
Ben hatırlamak , bilmek niyetiyle ve çabasıyla tüm insanlığa / insanlara bu yolda IŞIKLAR diliyorum...


16.08.2012 (Ülkü UYSAL)