BURSA'DA TOKAT'TAKİ GİBİ

• 1 Şubat 2017 Çarşamba 14:23:12

BURSA’DA TOKAT’TAKİ GİBİ…

(Ali Yılmaz Tokat’la görüşmemizi Mudanya başlığı ile yazmıştım. Nesrin –Abdullah Dinçer’ler ve Nevin Balakbabalar’la görüşmemiz, bu yazıdadır.)

Mudanya dönüşü tam saatinde bankacıları öğretmen evinde bizi bekler bulduk. Nesrin Dinçer ve Nevin Balakbabalar, eşimin mesai arkadaşları. Abdullah Dinçer de hem Nesrin’in eşi, hem benim eski öğrencilerimden idi.

Çoluk çocuk Abdullalh’ın aracına doluşup, bizimle buluşmaya gelmişler, öğretmen evine. Aracımızı yerinden oynatmayı gözümüz kesmediği için bizi de aldılar arabalarına. Şoför mahalline Emre ile sıkıştık. Virajlarda üstüme yaslanan Emre’nin ağırlığından ezilmeden nasıl geldiğimize halen şaşıyorum.

Makine mühendisi Abdulllah’ın delikanlı oğlu da makine mühendisi imiş. Çok ilimizde olduğu gibi Abdullah’da bir stres bahçesi kiralamış. Stres bahçesi stres bahçeliğinden çıkmış, olmuş bir yazlık. Elektriği, suyu, santra fişi sebze ve meyveleriyle sanki kırk yıllık yazlık. Zaten Artvinlilerin çalışkanlığına öteden beri hayranımdır. Tokat’a yerleşen Artvinliler harikalar yaratıyorlar, tarım alanında.

İstanbul’daki düğünden dönüşlerinde uğrayan Tokatlı konuklarıyla hayli kalabalık oluşturduk. Abdullah bize stres bahçesi ve tarihçesini, Bursa’yı, Bursa’daki Tokatlıları, Tokatlılar Derneğini, anlatırken hanımlar da bankanın şimdiki durumunu, Sarımsaklı Kampı’nı eski arkadaşlarını, eski günlerini konu alan koyu sohbetteydiler.

Bu arada mangallar yakılmış, geniş masaya geçtik. Biz hâlâ Mudanya’daki ikramın tokluğundayız.
-Hadi buyurun buyurun!
-Teşekkürler, hiç yiyecek yerimiz yok. Siz devam edin lütfen.
-Dost sofrasında böyle oturulmaz hocam, eliniz varsın gelsin de tatlılardan falan buyurun.

Şöyle baktım, incir tatlısı pek çekici görünüyor. Bir tane aldım, almaz olaydım. Protez dişimin altına kaçan çekirdeklerin acısı beynimi zorluyor. Alı al moru mor kendimi lavobaya zor attım.

Geç saatlere kadar sohbet ettik. Güzel sözlerle vedalaştıktan sonra Abdullah, biz evimize, öğretmen evimize bıraktı.

Yıllar sonra dostlarla buluşmak, hasret gidermek her türlü yorgunluğa değdi doğrusu. Bu duygu ve düşüncelerle istirahata çekilmek güzeldi…