Bir insanın etrafında birçok insan olmasına rağmen o insanın yalnız kalması kadar kötü şey yok. Bende aynen böyleyim etrafımda 40’dan fazla insan var biri benimle okul haricinde samimi şekilde görüşmez. Benim çok kullandığım bir söz vardır bunu ben hayat felsefem olarakta adlandırabilirim. O söz nemi? Hemen söyleyeyim;
"Bir insanın seninle işi varken senden iyisi yok, işi bitince de yüzüne bakan yok". Benim ne sorunum varda çevremdekiler bana yakınlaşmak istemezler anlamam. Her şeyin bir başı vardır. Bu olayın başını da ben anlatayım: Çocuk iken bir rahatsızlığım oldu ve o zamandan sonra arkadaş sayım hep azaldı. Ben yaklaştım onlar kaçtılar. Bende başka şeylerle ilgilenmeye başladım. En çok ilgilendiğim şey kitap okumak ve sevdiğim/ilgilendiğim şeyleri, o konuyla ilgili duygularımı yazıya dökmek.
Bazen boşver,ilgilenme,arkadaşın olmazsa olmasın diyorum kendi kendime ama bende dertleşecek,vakit geçirecek bir arkadaş arıyorum. Zaman olacak askere gideceğim,evleneceğim ama kim varda kim benim yanıma gelecek. Ailemin de bir ömrü var.Onlarda bir gün benden ayrılacak. Bir söz geldi aklıma hani arkadaş olmazsa olmasın demiştim ya işte onunla ilgili kendimi övmek için söylemiyorum. Bu söz ne mi? Hemen söyleyeyim;
KARGALAR SÜRÜYLE,KARTALLAR YALNIZ UÇAR.