En karanlık anlarda bir küçük ışık bekler ya insan öyle bekledim seni.Başımı gökyüzüne her kaldırdığımda dua ettim kömür gözlerini tekrar görebilmek için.Sen benim cansuyumdun...Seninle büyüdüm ben,olgunlaştım...Sabrı da sende öğrendim sevmeyi de..Seninle binbir renge büründü hayatım,kaygısız ve içten güldüm.Seninle cıkardım hayatımdan kaşkaleri,seninle sevdim seninle sevildim.Yaşadığım hersey içinde sen olduğun için güzeldi...Sırılsıklam ıslanmak...Yağmurdan sonraki toprak kokusu...Hayat seninle güzeldi..Sonra gittin...Arkana bir an bile bakmadan beni sonsuz bir sensizliğin tam ortasında yapayalnız bırakıp gittin...Şimdi keşke diyorum KEŞKE sevmeseydim bu kadar ya da bırakıp gitmeseydn beni....Alıp gitseydin bendeki sensizliği...Keşke "KEŞKE"dedirtmeseydin bana yarım bırakmasaydın beni,ağrıtmasaydın kalbimi.... Keşke benim seni sevdiğim kadar sevebilseydin beni..keşke gitmeseydin...