sarışın bir veda dolaşırken kapımın eşiğinde dilimin damağımdan söküldüğüne şahit olmuş bir kaç kelimeyi kusuyor aklım..

..çok dağıldım
topla beni anne..

dizlerimdeki yaralara küstüm en çok.. uzun zaman oldu düştüğümü söylemeyeli anneme.. bir milyon çocukluk geçti dudak izlerinin üstünden.. dudağımın kenarına iliştirdiğim yalancı tebessümlerimin saçlarını okşadı annem.. ayaza çalan her akşam vakti..
içimin kırıklarını birbirine ekleyip ömrümü törpüledikçe tırnakları etinden kesik ayrılıkların canını yaktım en çok.. birde sulamayı unuttuğum menekşe moru gençlik hayallerimin..


iki dirhem bir çekirdek yalanlarla süsleyip boylu postlu yılanları derme çatma sevdalar peydah ettim sabaha karşılarında kalabalıklığımın..
aslı astarından kalın kederler giydirip gelin ettim annemin kalbimdeki el izlerini.

kendimden yola çıktım her şafak vakti yeniden.. kendimden gittim en çok..
yolsuz kaldım
yordamsız
kendimsiz..

koparıp attığım her ne varsa şimdi avuçlarımdan ayak diplerime hepsi benden hepsi benim..

yaralarımı yıkayıp esrik bir yağmurda rüzgara veriyorum yüzümü..

..ayıp ediyor hayat bize deyip gülüp geçiyorum aynadaki o yabancı kadına...



__bana son bir nefes borcun var anne..!