İnsanlar gelip geçidir fakat yalnızlık bir ömür seninledir. En yeminli, en ahde vefalı dostundur yalnızlık. Sana yağ çekmez. Seni kendi menfaati için gereksiz yere övmez. Sürekli seni nefsinle , zaaflarınla yüzleştirir. Kızarsın ona fakat bilirsin ki dost acı söyleyendir. Terk etmek istersin onu başka dostlar ararsın kendine fakat sonunda anlamışsındır ki kendini aldatmaktan başka bir şey yapmamışsındır. O seni musalla taşına kadar terk etmeyecek tek dostundur. O her yerde seninledir. Film izlerken, kitap okurken ,ders çalışırken ve hatta kavga ederken... Bir yerde yalnızlık insanın kendi kendisiyle kavgasıdır. Bu harp başka hiçbir savaşa benzemez. Peygamberin "büyük cihad" dediği olaydır. Onunlayken suçlayacağın,çamur atacağın ve atarlanacağın kimse yoktur. Bir sen varsındır bir de aynan. İşte bazen bu içsel yolculuk ne kadar kırıcı ve yorucu olsa da bu yoldan dönmek ihanetlerin en büyüğüdür. Bundan dolayı insan olmanın ve ahde vefanın diğer bir adıdır yalnızlık...