Acılara katlanmamız, cesaretimizi artırır. Yaşama sevincimizi çoğaltır.
Çünkü yaşadığımız hayat, bir çok engel ve tuzaklarla doludur. Hepsini engellememiz elbette ki mümkün değildir. Çünkü her aklın, bir başka akıl sahibiyle bir oyunu, kurulu bir tuzağı mutlaka vardır. Çünkü hayat böyle bir zemin üzerine kurulu, sürekli akıp giden bir şey. Onun için bize düşen görev, her düşüşten bir ders alıp tecrübe edinerek ayağa kalkıp, kaldığımız yerden yeniden hayata başlayıp yürüyüp gitmesini bilmemiz gerekir. Çünkü bizi yaratan Allah’ın bizden isteği de bu. Onun için O, her düşüp kalkışımızda bize bir hayat dersi verir.
Biz bu hayat derslerinden alıp çıkaracağımız sonuçlara göre, önümüzdeki yaşayacağımız zamanı daha doğru bir zeminde kullanıp, daha doğru bir istikamette giden bir yolun yolcusu olabilmemiz için aklımızın erdiğince, edindiğimiz tecrübeler doğrultusunda daha doğru plan ve projelendirmeler yapıp yaşayamaya devam etmeliyiz. Şunu unutmayalım ki ayağımıza taş değip, diken batmadan gidilen yol, bize bir şeyler kazandırsa da bizde kalıcı bir izi olmaz. Bize ders verip tecrübe kazandırmaz.
Onun için yılgınlık göstermeyip, yaşadığımız hayatın doğrularını artırıp yolumuza daha sağlıklı bir şekilde devam edebilmemiz için akıl ve yüreğimizin sesine daima kulak verip, cesaret göstermesini de bilip öğrenmeliyiz. Bu her zaman olacak bir şey değil. Ama olması gerektiğinde de olmalı. Çünkü içinde yaşadığımız dünyanın azı akıl, çoğu cesaret üzerine kuruludur. Onun için akıl bilip öğrenmenin, kalp eylem yapmanın merkezini oluşturur.
Çünkü cesaret insana ya görülmemiş bir talih, ya da tarih yazdırır.
Her şeye katlanıp yaşamak bize ya koca bir hayat bahşeder. Ya da küçücük bir kabir. Elbette ki hepimizin ilk amacı öncelikle hayatta kalıp, yaşamak olmalı. Sonra yaşadığımız hayattan ders alıp, doğrularını artırarak çoğaltmamız gerekir. Çünkü hayat, hatalarımızdan alınan dersler üzerine inşa edilir. Doğal olarak da insan hata yapmayıp, tuzağa düşmediğinde de güzel yaşayıp sevinip, mutlu olur.
Sevinç ve mutluluğunu paylaştığında da insan, insan olur.

10.01.2017
Cahit KARAÇ