Yine böyle bir sonbahar
Sararan yapraklar misali
Düştüğüm gün toprağa
Ümitlerimi sermaye edip gidişine dur diyemedim
Kırılan gururumu sattım safran sarısı bir libasa
Bilsemki bu istasyondan gidenler döner geri
Beklerdim bıraktığın yerde seni
Budalalık olurdu belki tek yöne aldığın bileti görmeseydi bu deli
Umudumu yükleyip götürdüğün o kara treni izlemezdim maziyi izler gibi
Zaman çok sayfaları çevirdi
Kaç mevsimi sonbahar geldi geçti
Soluyordu mazi gözlerimde
Tıpkı o gizlice okul gezisinde çekildiğimiz fotoğraf gibi
Önce gözlerin silindi
Sonra sözlerini unuttum

Yazdığın şiirleri buruşturup attım
Ruhumu astığım o ölüler iklimine

Sonbaharı beklerdim hatırlamak için unuttuğum dünleri
Mesafeler kiralık dualar gibi durur karşımda

Sokağı süpüren mahallenin çöpçüsü
Anımsıyor mudur o yaşlı dimağıyla
Pencereme gizli, gizli geldiğin o Sonbahar mevsimini

Biliyor musun sen gittikten sonra hiç bakmadı bana o manidar bakışla
Söyleyemezdim ki soyup kalbimi bir hırsız gibi çalıp gittiğin gerçeğini

Yine böyle bir sonbahar
Ellerinde sararan yılların izi
Umutlarımı sırtlayıp koyduğun valizi
Sonbahardı yazdığın şiirin ismi
Tıpkı içimde yanan o hâr gibi
Hercai oynaşların diriliği
Karşımda duruyordun öylece pişmanlığın resmi

Sana sonbaharı yağmurları sordum
Sırılsıklam aşkla ıslansığımız sokakları
Arnavut kaldırımlı caddelerde köşe kapmaca buluşmalarımızı

Birde o ahizeli telefondan sana dinlettiğim Bülent ablanın söylediği o şarkıyı

Ayni bedende can gibiyiz
Cana can veren kan gibiyiz
Yanipta bitmez köz gibiyiz
Biz ayrilamayiz

Eller ayirsa bile
Yollar ayirsa bile
Yillar ayirsa bile
Biz ayrilamayiz

Peki ne olmuştu da soldurmuştun
Gençliğimin hayallerini?

Şimdi ne değilmişti de böyle bir yabancının ürkekliğiyle çıkıverdin
Neden anlamsız sualler gibi öylece duruyorsun karşımda

Sana ne verebilir ki kanadı kırık uçmayı unutmuş bir kuş

Sonbaharımda sararmış dalları mı yeşertebilir misin?

Geri verebilir misin toprağa düşen gülüşlerimi?

Ya saçlarımdaki akları boyar mısın siyahın gür tonuna?

Yıllar sonra bu sonbaharda

Bana bakma öyle uzak, uzak
Bana b’ak sonbaharımda olamazsın artık son durak!

Nuray AYHAN...