Yarınlara…

Saçlarının kokusuna eğilmiş Cennetin bahçelerinden içelim yarınları.
Gözlerinin içinde kanatlanan kelebeklerden gökyüzüne uçmayı öğrenelim
sonra. Ellerimize yüreğinin fırçasını alıp dünyanın soğuk ve acımasız
yüzüne gözlerini çizelim. Ayrı kentlerin ayazına inat yüreğinin
sıcaklığında kavuşsun yürekler. Gecikmiş umutların üşüyen dallarını
ellerimize alıp ısıtılalım acının dağlarını. Gözlerine bakarken sussun
gelecek.  Senin yanaklarında dursun zaman. Sen gülümsediğinde tek bir
çocuk ölmemeli yoksulluktan ve gözlerinin içi parladığında tek bir
anne savaşta cocuğunu yitirmemeli.

Aynı göğe…

İki ayrı bedenlerin tek hayalinde uçmaya öğrensin. Saçlarının
yangınında tutuşsun gece. Kelimeler gözlerinin içindeki ışığı
anlatamamaktan utansın. Bir türkü dile gelsin omuzlarının sevdaya
bakan yüzünde.  Aynı geceye vurulmuş bir karanlığa gözlerinin
aydınlığı bağışlayalım. Dudaklarının kenarında ıslanmamış hiçbir
şarkı, şarkı diye vurulmasın notlara.. Kıyısız kalmış bir kapının ardı
hep senin gözlerinden Cennete varsın. Attığın her bir adım sonrası bir
papatya sevda toprağından gökyüzünün elini tutmaya yeltensin. Ne zaman
sussan, tüm alfabe dudaklarından dökülecek tek bir kelime için duaya
durmalı gül kasidesi gölgelerde. Ne zaman konuşmaya başlasan, durmalı
arşın kalabalığı ki; dudaklarından hayata karışacak nice umut
cümleleri sevda semasına yükselsin bir an.

Bir türkü boyu gözlerin..Yarınlarına koşarken terleyen terini kıskanmalı bir bülbül ince dallı
gülden. Uyurken kirpiklerindeki huzur için binlerce kelebek duaya
durmalı. Boynundaki filizlenmiş binlerce uçurtmaları gökyüzünde
özgürlüğüne kavuşturmalı. Avuçlarından kana kana zemzemi içmeye
gelmeli ürkek kuşlar. Ve ağzının kenarından cigerlerine dolan hayattan
bir umut bağışla bana. Gökyüzüne beraber uçmayı öğrenirken zamanı
unuttur ve yarınlarına beraber kanat çırpsın hayallerimiz.