Taşlarla döşenmiş bir yol. Uzun ve ince... Dağların arasında bir çıkış yolu. İnsanoğlu ne vakit dağı aşsa göreceği bir yol.

Bu yol ki umuda çıkar. Bu yol ki kurtuluşun tek anahtarı. Buraya varanın işi kolay. Buraya varana tatlı bir tebessümle gülümser güneş. Selam olsun dağı aşıp da bu yolu bulmuş insana.

Hayat öncesine takılı kalmayıp ilerleyeceğimiz, aynı zamanda buluğ çağı öncesine dönüş için yola çıktığımız güzergâhtır. Daha gözlerimizi hayata açtığımız ilk anda. Hayata alışma evremiz, ilk emeklememiz, ilk kelimemiz, ilk adımlarımız bir hayli yorar bizi. En çokta sevdiklerimizi…

Büyüyüp okula gitmek, okul bitince çalışma hayatına atılmak, çalışma hayatına atıldıktan sonra evlilik sürecine girmek hayatın omuzlarımıza yüklediği bir sorumluluktur. Okul varken okuldan kaçarız. Okul bittiği vakit, okula gittiğimiz yıllara duyduğumuz özlemle eskileri yâd ederiz. İş hayatına atılmadan önce tembel ve asalak gezmekten sıkılırız. Sürekli anne babalardan, akrabalardan laf işitmekten bıkkınlık gelir. Bir iş bulup çalıştıktan sonra daha iş bulduğumuza şükredemeden, emekli olmanın hayalini kurarız. Ömür böyle böyle tükenip gider. Anı yaşayamadan gelecek günleri dahi anı kılarız…

Evlilik sorumluluklarımızın arasında en ilginç olanıdır. Bekârken yakındığımız, evlendikten sonra bıkkınlık hissi. Çoluk çocuk telaşı derken, zamanın nasıl geçtiğinin farkına dahi varamıyoruz. İşin tuhafı evlilikten emekli olmak da yoktur. Ölene kadar, hata öldükten sonra bile hep yan yana olabilme ihtimali vardır.

Okuduğum dini kitap kaynaklarına göre, ‘’Ölüp de cennetle müjdelenen müminlere, altından akan ırmaklar, ipekten giysiler ve bakir huriler verilir.’’ Rivayetlere göre yetmiş huri verilecekmiş. İşin bir diğer ilginç yanı, mümin bir erkeğin hanımı o hurilerin en güzeli olacakmış. Ve buradan çıkarılacak sonuç da. Eğer cennete girerse çiftler. Yine birbirlerinden kurtulamayacaklardır. O yüzden çiftler birbirlerinin kıymetini bilmelidirler.