Nereden aklıma düştüyse,

Babamın bir lafı vardı
kulakları çınlasın;

’annenle ayrılıyoruz ama
o dünyanın en güzel kadını
o (haşa) tapılacak kadın
kıymetini bil ben yokken
ben bilemedim’
...

Bunu duyalı
belki 25 yıl oldu ama
hala aklımda ...

’yahu madem dünyanın en iyi, en güzel kadını diyorsun
neden ayrılıyorsunuz be adam’
derdim hep içimden...

şimdi babamı daha iyi anlıyorum
ne demeye çalıştığını...

seni seven
sana ’eşim’ diye seslenen
yavrusunu taşıdığın biri var şimdi.

yıllar evvel babamdan duyduğum bu sözü
eşinin kulağına fısıldamak isterdim şuan;

dünyanın en güzel ikinci kadınına iyi bak
ben kıymetini bilemedim ama
sen bil, sen mutlu et onu ...

neden ikinci kadını dünyanın en güzel!?
birincisi annemdi de o yüzden...

seni şimdi daha iyi anlıyorum baba!
bazen
çok severken bile
gitmelisindir...

yokluğunda,
sevdiğin kadının mutlu olacağından eminsen eğer,
gitmelisin...

o’nun için.