Yağmurlu bir akşamın paydosuna sığınan bir aşktı payıma düşen.Mevsimler cemreye küskün,kuşlar kanatlarına yorgun ve dalga kıyıya vurgun.Yalnızlık yokluyor beni.Üşüyorum belli.Bir yudum su gibisin bir yaranın ağzında.
Cümlelerim öznesini unutuyor,nesnesiz yüklemler kesiyor dilimi.Kelimelerim diline yabancı.
Bilmezler yaprak ağaçta kraldır yere düşmedikçe.

Posta trenleri düdük çalıyor olur olmaz anlarda,hüzün taşıyorlar uzaklara.Aşkı mevsimlere bölüyor kendini bilmez bir sis,iklimler birbirine karışıyor sonra, ve vagonlar güneşi içiyor küçük pencerelerden,puslu bir gecenin sabahı bu,yorgun bir o kadar umut yüklü bagajında.

Bir dizi ışıklar gelip geçiyor gözlerimin önünden ve anlam veremediğim kısa filmlerin bitişini izliyorum sıfatsız bir inkarın alfabesinde.Amadeyim gözlerine.

Sığırcık kuşları konuyor duvarlarıma,sen olmadan sevdiremiyor hiçbir şey kendini.Ne çöle ruh veren su ne kızıl gün batımında ufuk çizgisi kaldı geriye.

Ütopik bir demir kafesin içinde bağlı sanki kollarım ve terliyor avuçlarım.Saç tellerimden ayak parmaklarıma inen bir intiharın eşiğinde tutuyorum hayatı da aşkı da. Potasyum nitrat biriktiriyor ciğerlerim ha patladı ha patlayacak.

Haydar Şahinbay
22.09.2015