İÇ SESİMİZ

• 24 Aralık 2016 Cumartesi 19:06:48

Varoluş nedenimizi arayıp duruyoruz hepimiz...
Kimimiz değişik zamanlarda ve yaşlarda, ’Neden yaşıyorum ben? Yaşamın amacı ne diye soruyor kendine.
Toplum durmadan kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışıyor bizlere.
Yasaklarla, yasalarla çevrili dört yanımız.
Yetiştirilirken edindiğimiz maskeler...
Yalanlarla cilalanan yüzlerimiz...
Doğru bellediklerimizin sıkıntısı...
Gerçek benliğimizden öylesine uzağız ki.
Toplumun tepkisi çekmeyecek giysilerle çıkıyoruz insanların karşısına. Hiç olmazsa geceyle çıkartsak giysilerimizi, soyunsak etiketlerimizden.Ama hayır ! Bir türlü yapamıyoruz.
Çoğumuz yalnızken bile çıplak kalamıyoruz. Gece bile kendimizi görmeye gücümüz, takatimiz yok. Öcüden korkar gibi korkuyoruz içimizdeki ’gerçek ben’e sarılmaktan.Sonra iç sıkıntısı ile başlayayıp Panik atak ve depresyona dönüşen hastalıklarla boğuşuyoruz.
Ya da;
’Çok hassas olduğum için acı çekiyorum’
’Kimse beni anlamıyor’ gibi anlamsız ve çözümsüz cümlelerle bastırmaya çalışıyoruz iç isyanımızı.
Oysa iç sesimizi duymaya mutlu ve huzurlu olmaya ihtiyacımız var.
Yakınmamak;
Keşke dememek;
Yaşamanın, ve insan olmanın sorumluluğunu taşımak ve ’Ben’i yaşayabilmek için...