Sizlere âcizane iki tavsiye;
"Bir, insanlara güven verin ikincisi de asla geri almayın..."
Vermek hiç bir şey kaybettirmez. Bilakis kazandırır. Maddesel şeyler kazanılabilir kaybedilebilir ve tekrar kazanılır ama kimse açlıktan ölmez.
Çünkü cevher olan yaratıcıdır ve en çok odur veren fakat eksilmez de. Bu bizim içinde aynen geçerli. Zaten hiçbir şey insana ait değil hatta kendisi bile. Cimrilik göstermek emanetçi olma bilincinin gelişmeyişindendir.
Madde böyle iken manada da kural değişmez. Dolayısıyla vermek almak demektir de aslında. Neye ihtiyacın varsa onu vermeli insan ki kendisi de tamamlanabilsin. Sevgi istiyorsa sevecek, cömertlik görmek istiyorsa verecek, özür dilendiğinde kabul edebiliyorsa kesinlikle affa da layık olacaktır.
İnsanı asıl besleyen içsel değerler bütünü olan duygu ve hislerle alış verişi sağlayan ve can ve ruh sahibi olan türleri bu minvalde birbirine yakınlaştıran, ayakta tutan, güçlü kılan bu bağlardır.
Yaşama sevincini sürdürülebilmesi için negatiflerle diğerini aşağı çekmek bir insanın diğer bir insana yapabileceği en berbat öldürme şeklidir.

Umudun gerçek anlamını ruhun kutsallığını kabul eden, amacı yaşamak ve yaşatmak olan, ölçüsü manada karşılık bulan diğerlerinin kendisine ayna olduğunun farkında olan insanlardan öğreniyoruz.
Şayet kendimizi biraz olsun mutlu, huzurlu ve umutlu hissedebiliyorsak kendisini fıtratı doğrultusunda inşa etmiş, geçmiş ve gelecekle beraber şu anı bütün görerek varlığa saygıyı koşulsuz hizmet bilenler yani kendisini tahripten berî tamiri gaye bilen o insanlara borçluyuz.
Zehra Asuman / Söyleşi

17.12.2016