YALLAH, YALLAH!

• 15 Aralık 2016 Perşembe 22:12:53

Başkalarının hayatından bana ne diyemiyorsun işte. Desen bile için cız eder yine de. Yüreğin elvermez kayıtsız kalmalara. Derviş misali elini böğrüne götürür, selam verip selam alırsın da senin hakkında neler düşünürler pek kestiremezsin. Bazen sığ düşünceler altında insanların debelenmelerine ya da kendilerini eritip bitirmelerine şaşar kalırsın. Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmiştir ya sen yine de kendi ekseninde ömür tüketirsin.
Acılar insanı olgunlaştırırmış derler ya doğru olduğu için tek acıyla yetinmemek, daha katmerli olanlarıyla tanışmak gerekliymiş ki Ademoğlu biraz daha kendine gelsin.” Senin derdin dert mi benimkinin yanında” bu şarkı sözlerini eline aldığın sazınla tıngırdat dur.
Kime dokunsan yağmur gibi yağacaklar üzerine. Tek gözünü, tek kulağını kapatıp dinliyorsun ya yine de dilek taşı gibi teselli veriyorsun karşındakilerine. Doymak bilmez insanoğlu! Bir kez seni belledi mi, “yandım Allah, yok mu kurtaran dedirtene dek burnundan girip ağzından çıkarırlar vallahi de billahi de. Eğer başkaları için varım dersen tv.lerden olayları, evlenme proğramlarını izlemene gerek yok. Hele bir dinle bak neler gelecektir başına.Yolda giderken karşıdan iştahlı iştahlı gelen adam, sanki seni kırk yıldır tanıyormuş gibi ellerini açarak “ Vayy babaların babası.. “ diye yakınlık kurmaya çalışıyorsa yandın demektir. Sakın elini, kolunu bacağını kaptırma. Görmemiş gibi davranıp geç git.
Bir doktor her sabah cipiyle yanından geçmeye çalışırken bir kez olsun hayırlı işler demeden sağlık ocağındaki inine girmeye çalışır ya aşk olsun vallahi. Selam vermediği bir tarafta kalsın üstüne üstlük çek şu tezgahını diye tafra satmaz mı. Sen de mankut değilsin ya “ doktorluktan başka yemediğin nane yok ya helal olsun sana.” Demek zorunda kalırsın.
Başka bir kalantor kılıklı burjuva özentisi beyli bayanlı aile, bu soğuklarda nasıl duruyorsunuz diye acıma duygularını belirtirlerken senden on liralık herhangi bir şeyi bedava koparmak için bin takla atmadıkları kalır.
Sakın delireceğim deme! Senden beş beter olanları kıyamet gibi her tarafta. Sabahın köründe sağlık ocaklarının, hastanelerin önündeki kuyruk sekiz çiziyor. Önce ben yazılacağım, yok ben önce gelmiştim diye birbirlerini yiyenlerin haddi hesabı yok.(Şimdi numaratörden sıra alınıyor) Şekilsiz şekilsiz bedenler. Boy bir elli, kilo doksan. Akıl zaten doğuştan noksan. Yürümek yok, eksersiz yok. Sigara fosur fosur içmeye devam. Günde bir paketi hesaplarsan aylık neredeyse ev kirası kadar, bir de geçinemiyom diye sızlan dur. Ye hamur işini yan gel yat. Bir somuna bana mısın demeden salla gitsin işkembeye. Sonra da gel hastana kapılarında sabahla. Doktorların suratları gardiyanları aratmayacak cinsten zaten. Konuşmaya korkuyorsun. Git film çektir, kan ver, idrarını ver. Sonrasında da bir sürü ilaç, git başının çaresine bak.
“Senin derdin nedir? ”
“Kendimi yazar sanıyorum da..”
“ E? ”
“Roman kahramanlarımı dinlemekten başım ya belaya girecek ya da Masar Osmanlık olacam, ne yapmalıyım sizce? ”
“Adın neydi? Kaç romanın var bu zaman dek basılmış? ”
“Adım, Yazar Yazmaz! Bu zamana dek sekiz roman yazdım.”
Hemen önündeki laptop bilgisayardan benim yazarlık şeceremi inceliyor.
“ Böyle isimde ne yazar var ne de yazdıkları. Sen adamla dalga mı geçiyorsun? ”
“ Ortalıkta böyle senin gibi kahramanlar olduğu müddetçe ne benden haberin olur ne de yazdıklarımdan.”
“ Peki, hangi tarz romanlar yazmaktasın.?”
“ Büyülü gerçekçilik, fantastik, romantik,korku, polisiye armontik, erotik, sosyalostik, psikolotik. “
Kelimelerin sonuna tik getirmeye devam ettikçe, doktor bey, beyaz bir kâğıda bir şeyler yazıp, “eczaneden ilaçlarını alabilirsin,” diye beni sepetliyor.
Ulan ne garip dünya be. Sen başkalarının dertlerini hiç gocunmadan dinlerken ne âlâ; sana gelince “yallah yallah!”