Anneler sevilmeli …

Ana sevgisi bütün sevgilerin kaynağıdır...Anneyi sevmemek çocuk için bir felakettir...Annesini sevmeyen çocuk bir tür canavardır…

Anneler sevilmeli…

Kaşık tutamazken ellerimiz karnımızı doyuran o,tehlikelerden habersizken bizi koruyan o,en sıkıntılı anında bile bizi sevgiyle kucaklayan onlar …

Anneler sevilmeli

Evlat, anneyi mutlaka sevmeli.O yaşıyorsa büyük bir sevgi göstermeli ona.Anlayamadıysak bir gün anlarız şu gerçekleri:
Annemiz evin direğidir…Annemiz evimizde lambadır…O ölünce karanlık çöker evin bütün odalarına.Annemiz sığınağımızdır…Annemiz dünyadaki cennetimizdir…

Anneler sevilmeli

Evlat anneyi mutlaka sevmeli.
Annenin çocuğu,dokuz ay karnında taşımış olması küçümsenmeyecek kadar büyük iştir…Annenin seni ”Dokuz ay karnında taşımasını sakın küçük görme .Sen anneni sırtında dokuz ay taşıdın mı denilir insana …Dokuz ay yediğini seninle paylaştı…

Anneler sevilmeli

Onlar bizi karşılıksız sevdiler. Onlara sevgi borcumuz var.Anneye borcumuzu ödemeliyiz. Anneye ödenmez borcumuzu ödemeliyiz.Anneye borç tükenmez...

Anneler sevilmeli

Annemizi -babamızı hep sevmeliyiz…Bebekken bizi onlar büyüttüler…Onlara duacı olmalıyız….hep onların yanında olmalıyız …

Anneler sevilmeli

Biz çocukken , anneler bizim meleğimizdi...
Atilla ilhan bir şiirinde şöyle der:
“bu döşeği sen mi serdin elin dert görmesin ana
ana uyuyacağım ninni çağır danalar girsin bostana…”
Atilla ilhan’a teşekkür borçluyuz ,bu güzel duyguyu aşılamaya katkısından dolayı.

Anneler sevilmeli.Anneler bizi hep sevdiler...
“Annem beni dövüyor “diye sızlanan çocuklara rastladım.”Anne hem döver hem sever” anneler döverse anne gibi döver.Anneler severse anne gibi sever…Çocuk anneyi hep sevmeli…Anneler sevilmeyi hakkediyor.


Anneler sevilmeli…Anneler sınırsız sevilmeli ...
Anneyi sevmeyen duygu yönünden eksiktir...
Ana sevgisi bütün sevgilerin kaynağı;bir şiirimde şöyle demekteyim:
Dünyayı sevdim sen gördün diye anne
Toprağı sevdim
Senin ayak izlerin vardı
Ağaçları kuşları sevdim
Seninle dost ağaçları
Gölgesinde oturduğun ağaçları
Kuşlar ki senin mezarının üstünde şimdi
Bulutlar ki ağlıyor şimdi benim gibi
Bulutları dost bildim kendime

Anneler sevilmeli …

Onlar şu dünyayı çekilir kılan meleklerimiz .Bir şiirimde şöyle demekteyim:

Hastalansam alnımda
Bahar rüzgârı gibi
Annemin elleri...
Bir melektir anneler çocukları için
Anneler pınar hayatın çöllerinde
Karanlıklarıma güneşti annem...

Diğer bir şiirimde şöyle demekteyim:

Açık Kapı


Öğütler ek anne bahçesine aklımın
Aklım akıl değil
Duaların alın yazılarım olsun
Aç avuçlarını gökler gibi avuçların
Sevgin denizdir hüzün yangınlarına
Ömrümün dağlarındadır beyaz saçların …


Dünya da dört duvardır anne
Anne bu hapishaneme açık penceresin
Hayatın yokuşlarında kanatsın bana
Sen benim çirkin gözlerimi seven tek insansın
Eyüp sultandın her zaman gönlümü misafir gibi ağırlayan

Anne bana mezarın bile lazım bu dünyada
Bir sensin bu sarayın açık kapısı…


Hamdi Oruç