BANA AYRAN DEMEYİN.! #
______________________________


Mevsim kış ve hava dışarıda, sokakta sabahlanamayacak kadar soğuk. Rüzgâr esiyor ve hareket halinde bile insanın yüzünü yakıyor gecenin ayazı...

Adımlarımı hızlandırmış ve biran önce eve gitmeye niyetle ayrılmıştım Cennet mahallesindeki dost meclisinden. Allah’a emanet ederek birbirimizi; köşe başında, kucaklaştık helâlleşerek Oktay Şimşek, Vasip Ayhan, Emin Ozyurt ve Ismail Demir ile...

Cennet Cehennem değildi konuştuklarımız. Ne sağa çattık kaşımızı nede sola çok şükür. Köşeyi dönememiş adamlardık belki ama, köşeye kadar bıraktık birbirimizi her zaman olduğu gibi.

Minik bir çay ocağında, bardak bardak içtiğimiz sıcacık çay eşliğinde pay ettik güne dair, gündeme dair düşündüklerimizi. Kırmadık ne boşalan bir bardağı nede birimizin kalbini. Adam gibi sohbet edip, adam gibi kucaklaştık her zamanki gibi içten, her zamanki gibi candan..

Köşe başında dostlardan ayrılıp, yalnız yürümeye başladığımda; evime kalan mesafe 5 dakika kadar uzağımdaydı. Üşümenin zirvesiydi yüzüme çarpan gecenin ayazı.. Tesbihimi cebimde çekerken, ya rab sen dışarda kalanlara yardım et dedim, diyebildim içimden... Birden duyduğum bir sese yöneldi soğuktan yaş biriken gözlerim....

Az ilerde, bir karton üzerinde kıvrılıp birbirine sarılıp geceyi sabaha erdirmenin zorluğunda ellerini bacaklarının arasında ısıtmaya çalışarak yatan iki kişinin olduğunu farkettim öksürük sesine çevirdiğimde başımı..!

Gecenin ayazı, gecenin körüyle birlikte, dayanılması imkânsız bir koalisyon kurmuşlardı bu iki insana sanki.. Hızlı adımlarla yanlarına yaklaşıp, arkadaşlar; bu soğukta burada sabahlarsanız hasta olmamanız imkânsız dedim, diyebildim.!

Duydukları sese cevapsız kalmayacak kadar dürüst, kendilerine söylenene ise biz birbirimize koyun koyuna sarıldık ağabey, üşümüyoruz sağol diyecek kadar güçlülerdi..! Size yardımım olurmu diye sorduğumda; bize de, sanada, her canlıyada Allah yardım etsin be ağabey dedi başını kaldırmadan yerde yatanlardan biri.!

Amin kardeşim. Amin dedim, diyebildim.!

Biz bu arkadaşımla koyun koyuna kaç geceyi sabah ettik, yine de ederiz Allah izin verirse. Ama bu millet; bunca kalabalık, koyun koyuna al gülüm ver gülümle birbirlerini ağırlayarak, bizim ve bizler gibi nicelerinin omuzlarına yükledikleri yükün vebaliyle nasıl can verirler onu bilemem dedi zerrece kıpırdamadan..!

Sigaran varmı dedi sonra cevapsız kalmamı istemediğini söyler gibi... Az evvel bitti sigaram dedim, diyebildim.! Eyvallah, yinede sağol kardeş dedi yüzüme bile bakmadan...!

Sesimi çıkarmadan, çıkaramadan sigara almak için yaklaşık 100 metre geri yürüdüm. İki paket sigara, iki su ve iki acılı çiğköfte dürüm yaptırabildim onlar için...

Hızlı adımlarla yeniden yanlarına yaklaşıp; kardeş, elimden gelen bu. N’olur kabul edin dediğimde, bu kez başlarını kaldırdı her ikisi de.!
Sigaradan önce onlar için yaptırdığım dürümleri ellerinin arasına aldıklarında, bütün insanlığı dürüp büktüler gözlerimin önünde.! Gördüklerimi görseydiniz, gördüklerime sebep olanları Dürer büker lanetler olurdunuz ben gibi..!

Allah’a emanet olun dedim, diyebildim uzaklaşırken. Ağzında çiğnediği çiğköftesiyle; kardeş, sen ne güzel bir adammışsın, Allah razı olsun dedi, diyebildi.! EyvAllah dedim, diyebildim bogazım düğüm düğüm..!

Hırsım büyüdü.!
Öfkem kabardı.!
Zihnim karardı gecenin ayazında.! İnsanlığımdan utandım.! Keşke ayranada yetseydi be param. Keşke köşe başında dostlardan ayrılmadan........

Ayran içerek sarhoş olanlara lanet okudum. Ayran alamadım diye çalkalandı, ayran oldu yüreğim gecenin ayazında.!

İnsanlığımdan, insanlıktan utandım, utanabildim.!


Ayran milli bir içecekti ya hani? Alamadım ulan alamadım.!


Ramak kaldı / (Samim İĞDE)