Ne deyim ki sana hayranım. Arzularının tümünün esaretinden kurtulup bir böcek gibi ezdin beni. Her şeyi bir kenara koyup, güneş ışıklarını söndürdün. Biliyordun belki de mum ışığında yol alacağını. Aydınlatmaya çalışacaktın o mumla dünyayı fazla ışıldamayacaktı ama o ışık, yinede senin ışığın olacaktı. Işığın kutlu olsun. Aydınlık artık senin zaferin, benim gölgelerimden sıyrılıp dimdik ayağa kalktın. Bazı anlar tereddütlerim olsa da, bazı anlar düşmeni, incinmeni istesem de hep senin için en iyisini istedim. Bir bireysin artık. Hiçbir şeye muhtaç olmayan her şeye gücü yetebilecek bir birey. Sen buna da inanmazsın şimdi. Görmüyorsun, bilmiyorsun ne kadar güçlü olduğunu.
İçinde şahlanan o özgürlük duygusunun benim depremlerim olacağını hatta benden daha özgür tek insan olacağını asla tahmin edemezdim. Tahmin edemezdim bu doğru, ama adım gibi biliyordum sen istersen her şeyi var ederdin. Duyguların ve duyuların bir hiçti sen istersen.
Sen zehrini boşalttın küçüğüm. Sen zehrini boşaltırken ben zehirlendim seninle. Şimdi nereye baksam neyi koklasam sen varsın. Zihnimde alan falan kaplamıyorsun, böyle düşünme. En zoru zaten gitmen gerektiğini anlamak ve kabullenebilmekti. Kabullendim ya artık dert etmem seni, özlerim sadece. Öyle bir özlemle özlerim ki Dünyanın bana açıldığı beş duyu organı senden bir frekansı fısıldar. Cesedin bile yokken senin zamanımın ve mekânımın her yerinde oluverirsin. Düşünüyorum da sen güneşe çıplak gözle bakmış ve baktırmışsın. Şimdi her yer kamaşık. Ben seni düşünmüyorum anlamalısın. Ben her an seni eksik yaşıyorum sadece. Kime yaklaşsam, kiminle konuşsam seni bir parça daha var ediyorum. Bir parça daha ekliyorum karakterine. Her neyse..

Bir roman karakterinden fazlası değilsin belki, belki de bütün romanlarımda ki her karakter sensin. Kim bilir belki de benim iyice alabora olmuş gerçekliğimde bir vardın sen bir de yoktun. Hani lâhuti dedikleri bir kelime vardı ya seni yazarken öğrendiğim, o âlemde görülmüş bir rüya gibiydin belki de. Ben sana daha ne diyeyim. Bir gün seni sayfalarımdan bir tanesini yırtarken göreceğim. Bir doğuma şahit olur gibi hayranlıkla seyredeceğim ve bilmelisin ki doğduğun an seni öylece toprağa gömeceğim. Evvel zaman masalları gibi de değil sevgilim bir varmış bir yokmuş masalları gibi…