BİLMELİYDİN

• 27 Kasım 2016 Pazar 17:20:33

Bilmen gerekirdi:

Hep önü iliklenmiş, lanet bir ömür geçirilmişti atalarının tarihi boyunca. Hep şapkası çıkarılmak zorunda olunan bir ezilmişlik. Hep oturup derdini anlatma hakkının getirdiği özgürlüğü gasp edilmiş, zamanın zamansızı, yoksulu olmuştu ataların. Hiç sorulmamış beğenileri, ne vermişlerse koşulsuz kabul etmeleri dayatılmıştı.

Hiç kimseden çekinmemeliydin, hiçbir şeyi yargılamamalıydın peşinen. Bir şeyi konuşmak için o şeyi çok iyi bilmen gerektiğini asla ama asla unutmamanı istiyordum. O nedenle ön yargılarını her zaman evde unutmalıydın.

Tüm insanların en çok senin kadar özel olabileceklerini aklından çıkarmamalıydın. Ancak, herbirinden daha özel olduğunu da bilmen gerekirdi. Bu nedenle işte hep kendini tercih etmeliydin. Bilmeliydin çünkü hep en büyük idolün insanın kendisi olduğunu. En azından en büyük cevherin insan olduğunu anlaman gerekirdi.

Büyük kapılardan girmeliydin evine. Çünkü girdiği dünya kadardır insanın büyüklüğü. Öyle büyük noktalar seçmeliydinki; oturmak için gözün her şeyi görmeli, kulağın her şeyi işitmeliydi. En küçük kıpırtısından haberdar olmalıydın hayatın.

Sevgini tüm çıplaklığıyla, nefretini bütün hararetiyle göstermeliydin. Öfken sana ve çevrene köz olup düşmeden ateşin sönmesine gayret etmeliydin. Birilerinin çıldırmanı bekledikleri zamanlarda sen, herkesi kahkahalara boğabilecek tepkilerle erdemini ortaya koyabilmeliydin.

Her yenilgiden ders alman gerekirdi yılmadan. Bütün yenilgileri sevmen de önemliydi bana sorarsan. Çünkü yenilmemiş tek yenen yoktu yeryüzü tarihinde. Bu sana yenile yenile yenmeyi öğretecektir.

Hayatta hep denemeliydin kendini,kimsenin seni denemesine izin vermemeliydin. Bir de yaptığın herr şeyin tek sorumlusu olmayı bilmeliydin.

En güzel günleri sevdiğin için almanı isterdim. Mümkünse ağaç büyütmeni bir de...

Parayla ilişkinin ihtiyacın kadar olmasını isterdim. Bir de ego denen o illetten arınman gerektiğine inanıyordum. Bu seni doyuma ulaştıracaktı.

Değerli olanın, onurluı bir isim bırakmak olduğunu kavradığını bilmek isterdim. Mülk canından arta kalan yongaydı bence.

Kılı kırk yararak yaşamalıydın. Bazen yaşamı rahat bırakmalıydı çünkü insan. Tıpkı bir yarış atI gibiydi çünkü hayat. Kamçı vurulunca öfke, dizgin çekince hırs büyütürdü. Oysa yaşamı özgürleştirmek gerekirdi.

Her fırsatta yakınlarını bulmalı, onlara gitmeliydin. Öyle sarılmalırdın ki; elektirik akmalıydı gövdenden. Titremeliydi sıcaklığının değdiği nehirler, aşkla akmalıydın sevdanın okyanuslarına.

Gözlerin dünyanın merkeziydi. Onları korumalıydın. Hep iyi yerinden bakmalıydın ve anlamalıydın kötülüğün bakmadığın yerde olduğunu.

Diline sahip çıkmalıydın. Bu konuşmayacasın demek değildi. Gerekliyse saatlerce konuşmalıydın. Dolu ve doğru konuşmak zorundaydın. O senin var olma biçimindi.

Kendini herkese anlatmalıydın.Herkesin seni anlamasını sağlayarak. Başarmak, başkalarını anlamaktı çünkü.

Her insanı kendin gibi bilmen gerekirdi. Kendininse mükemmel olmadığını kavrayarak.

Evet, bütün çocukları kırlangıç gibi sevmeliydin. Ormanın ağacı sevdiği gibi sevmeliydin çocukları. Çünkü onlar senin tohumundu. Ve sen büyürken beni de büyüttüğünü bilmeliydin.