Romanlar bana bakıyorlar, ben onlara. Yine sokaklara düşmüşüm bu romanlar yüzünden. Roman yazacağız diye kimlerden madik yedik, kimlerden kinayeli sözler işittik unuttum gitti ama acısı manda gibi olan gön’ümün içinde saklı vaziyette. Geceleri uykusuz kal( çok da dertti), okumaya, yazmaya çalış. Yazdıklarını başkalarına okut. Olmadı efendimlerle gelen öneriler. Hepsini yırt( yalan söyleme bilgisayarından sil gitsin) İşte bunlar gerçek okuyucular. Ay ne güzel yazmışsın diyenlerin hiç biri doğru düzgün okumamışlardır bile. Aman be çok da umurumdaydılar sanki. Zaten ülke okuma özürlüsü. Son zamanlarda yapılan istatistiklere göre okumada yine sonuncu olmuşuz. Varsa yoksa belden aşağı aşk filmleri. Yav kardeşim, neredeyse senenin her ayında ülkenin değişik vilayetlerindeki kitap fuarlarından bir şey anlamış değilim doğrusu. Demek ki yazarlar, kendi aralarında paslaşma yapıyorlar ki kitap okumada sonuncu olmuşuz.
Sokaklar, okuldan da daha kalıcı dersler vermekte alabilene. Yanımdaki işportacılar sattıkları emtialara göre çığırtkanlık yapmaktalar. Şalvarını kıçına çekmiş Çingen güzeli:
“A be alsanıza bir kilocuk ceviz, organlarınız çalışsın kış günü. Boş geçmeyesiniz be cancağızlarım…”
Tadına bakalım diye elini uzatanları tatlı diliyle öyle bir paylaması var ki dilinden sanki bal akıyor.
“(H)er gelen tadına baksa satmaya ceviz kalmayacak be ya!”
Patatesçinin sesi gelmekte gecikmiyor. Kelimeyi öyle yuvarlıyor ki adamın ne sattığını merak edip kafayı çevirmeden geçmiyorlar.
Velhasıl her ikisi de paraları ceplerine cukkaladıkça kendinden geçip adeta şarkı söylüyüp dans ediyorlar.
Bir hüzünlü yazar ki yazdığı romanları sadece kendisi izliyor bir de gözlüklü bir emekli.
“ Ben kitap okumasını severim de…”
Gerisini getiremiyor.
Al ulan oku, oku. Benden helalı hoş olsun, yeter ki adam gibi oku!
Okuyun ulan okuyun. Romanları kalabalığın üzerlerine fırlatıyor, delirmişçesine alın okuyun ulan okuyun. Aşkın kazık çaktığı flimlerden yeter ki kendinizi soyutlayın da hangi kitabı okursanız okuyun be.
Adam delirmiş halde bağıra çağıra uzaklaşıp kayboluyor kalabalığın arasında.
“Bu adam kafayı yemiş be! Bu adam kim? ”