Şerefle bitirilmesi gereken en ağır vazifedir, hayat. “Toegueville” Çok güzel bir cümle. Noktayı koy. Boş yere konuşma, detayların üstünü çiz. Elinde kalan budur. Yalnız şerefin ne olduğu önemli. Kaç zemheri geçti bilmem ama şeref çoktan çıktı insanlığın ortak paydasından. O yüzden kimilerine göre şeref anlayışı değiştiğinde hiç şaşırmayın.
Şaklabanlık ile beklenti doğru orantılı olmalı. Ehline ver bir ton kedi maması, bir hafta içerisinde İzmir’in bütün kedilerinden, Gündoğdu meydanında ;mehteran takımları kursun sana. Lakin Amerika’yı yeniden keşfe lüzum yok. Rus fizyolog Aleksandır ıvan pavlov bu kedilerin düşmanı köpeklere zille yemek saatini öğretmiş. Eskilerde olaymış demek. Şimdi biraz tartışılır herhalde. Bir zil sesine hazır yemek. Benim ülkemde iki torba kömür ile bir paket makarnaya ne takla atanlar var.
Dağıtmadan konuya dönelim; biz okulun paydos sesi birliz hep o zili. Gün boyu kaç kez çalsa da her seferinde sorarız birbirimize yine de zil çaldı mı? Okul tam gün olunca teneffüsler dinlenmeye çok oynamaya yetmezdi. Ne hikmetse paydos zilini kimse kimseye sormazdı. Çünkü beklenen ses oydu. Kimsenin umurunda değildi o saatte Mendel kanunlarından kimin çıktığı, iki beyazdan beyaz, iki siyahtan siyah, karışıktan dalmaçyalı.
Beklentimize dönersek, bu zil işini ilerilere taşıyıp sirk modunda ekonomik sektöre taşıyanlar da var. Ne ararsan fil, aslan, Kaplan, at hele maymun olmazsa olmaz olacak o mutlaka. Yalnız öküzle deve yok bu oyunda. Boşuna demezler mi ,bu öküzün tekidir ne anlar böyle ince işlerden bırakın şu deveyi de, adam olsa eşeğin peşinden gitmez.
Günlük rızkını çıkarmak için şaklabanlık yapan bu hayvanları anlıyorum da, anlamadığım diğer hayvanların şaklabanlığın bütün türevlerinde limitsiz bir özveriyi kendilerinde nasıl bulduklarıdır. Hayvan yavrusuna deyince insan eli, onu annesi ret eder doğaya uyum sağlaması imkansızlaşırmış. Ondan sonra iki fıstığa at takla. Sana demedim arkadaş kalk ayağa. Kalın sağlıcakla.
13.11.2016