Yüzüm Yok Kalbim Dar Ağacı

• 29 Ağustos 2008 Cuma 14:18:30

Yaramı hançerine akıttım…

Bu şarkımızın en güzel nakaratı, ne yaram hançerin olmadan yara, ne de hançerin yaram olmadan hançer değildir.

Ve talihsizliğimizin en acımasız yerinde öykümüzün yarısı yeşererek çocukluğumuza dönmeli.

Çünkü şimdi yüzüm yok ve kalbim her öğün darağacı, düğümlenmiş isimsizliğimizle asıyor.

Ne kadar dipsiz bir dalgınlık… Yüzümün yokluğu…

Şah damarını kesmiş bir şefkat eğiliyor üstüme ve nefesimi ölüm kokan dehşetiyle kirletiyor.

Dumanlı bir düşünüşün ufuğunda bembeyaz bulutların içinde süzülen susadığım o ses…

Yerimde dururken bile kucağımı açtığım gelişini çiziyorum beleğimin tuvalinde.

Yüreğinin ilhamından doğan kutsal pınarlardan çağlayanlaşan tek renksin.

Bir yanı gündüz diğer yanı gecenin soyuna tadı bulaşmış gözyaşı kokulu ilahi yalnızlık.

Eşiğine sığınıyorum yüzünü görerek usanmadan yanaştığım bu uslanmaz dalgınlık penceresinde.

Ve her görüşüm daha fazla miadını tüketiyor eylül ve ekimlerimin.

Ömrümün güzelliği adına dokunuyorum umut iklimi yüzüne yıkanmak için mutsuz kirliliklerimin melanetinden.

Süzülenlerin işaretler bıraktığı enginliklerin içinde bırakıyorum ölü gecelerimi, pimi çekilmiş bana bilenen anlarımı.

Kokusuna düşman edilmiş yasa tomurcuklanan çiçeklerin kanamışlıkları.

Ve derinleşen kendilerine akan yaraları arıyorum sen ile var ettiğim bu yolculuğumda.

Uyuyan ölümümü seyrediyorum, üfleyişi düşünce alnıma yolculuğun.

Her adını anımsayışta bir ben adıyorum tereddütsüz kendime acımadan.

Bu çılgın çığlık bu umursamaz yüreklerin belalı isyanında beni tek ürküten susuşundur…

Çünkü her susuşunda sonbaharın elleri değiyor kalbime…

Birer Anka kuşuyuz külün bende…

Birer Anka kuşuyuz rivayetim sende…

Külünden rivayetime acılarımızın tasvirini yaptığı üzeri perdeli sırlarım duruyor.

Aramıza serpilen kalabalık uzakların içinde sadece sana söylüyorum sensizlik yüzümün yokluğu kalbimin hayatıma darağacı oluşu sensizlik.

Sessizlikte sensizliğin hıçkırığını kim duyumsayabilir başkaldıran tutkunluğumuz olmazsa…

Ve sonra… Bir şiirin umuttan terlemiş avuçlarına adını bırakıyorum.

Kim okuyabilir adının baş harfinin ben ve geleceğimin sen olduğunu…

Adının ilk harfinden sonra yaktım gemileri, dönüşüm zayi.