YARADAN’I YARATILANDA SEVMEK!

• 29 Ağustos 2008 Cuma 01:02:19

Üzerinde yaşadığımız Dünya,Güneş sistemine bağlı bir gezegen…Yani,uzaydaki
gezegenlerden yalnızca biri! Halbuki,bulutsuz gecelerde göğe baktığımızda,çıplak gözle bile görebildiğimiz yüzlerce yıldız var uzayın derinliklerinde…Kimbilir kaç ışık yılı uzaktan bize göz kırpar gibi,ışıldayıp duruyor her biri.Varlıklarında yaşam koşulları olup olmadığını bilmesek de,yapılan bilimsel araştırmaların sonucunda,şunu rahatlıkla söylemek mümkündür sanırım:

Uzayda,daha yüzlerce;hatta yüz binlerce “Dünya” var!

Biliyorum;şaşkınlığa düşürdü,heyecanlandırdı sizi bu hatırlatma! Ne yalan söyleyeyim, ben de sizden farklı durumda değilim.Uzaydaki bu gezegen denizinde dünyamız ve üzerinde yaşayan biz,ne kadar küçük ve fark edilmez konumda kalıyoruz!Ya da;bir kuş,bir karınca, bir denizanası!..Ne kadar önemsiz,değil mi?

Şimdi,durun ve yeniden düşünün: Aklın ve hayalin sınırlarını zorlayın! Havada,karada, denizde olup bitenleri anımsayın. Bu yaşam alanlarının daha adını bile bilmediğimiz, varlığından dahi haberli olmadığımız ne sırları,oluşumları,ilişkileri vardır;anlamaya çalışın!

Anlamaya çalışın ve şu soruların yanıtını verin kendinize: Bu kozmik âlem,bu uçsuz bucaksız evren başıboş ve rastlantısal olabilir mi? Evrenin büyüklüğü ve ritmi içinde, biran “küçük ve önemsiz(!) ” karıncaların yaşam tarzlarını göz önüne getirin;onları bu şekilde kurgulayan ve var eden nizamı alelade sayabilir misiniz?

Söyleyin;bizim çoğu zaman dikkate almadığımız,üzerlerine basıp geçtiğimiz karıncalara bile değer veren,onları özenle yaratıp yaşatan “nizam koyucu”nun kudretinden ve sevgisinden şüphe duymak mümkün müdür?

Yarattıklarıyla ve düzene soktuğu varlık ilişkileriyle evrenin tek sahibi olan “Allah” bu dikkatli,koruyucu ve kuşatıcı hamlelerini büyük sevgisi olmadan gerçekleştirebilir miydi? Bir anne,yavrusunu nasıl severse,öyle sevip gözeten bir “yaratıcı” aşkından söz ediyorum.Çünkü,bütün yaratılmışlar,sonuçta,her biri Allah’ın “evlatları” değil midir?

Peki,sorarım şimdi size;yaratılmışlar içinde Allah’ın en özenerek ve en yüksek sevgiyle
var ettiği biz insanlar,nasıl olur da O’nun diğer “evlatlarını” hor görürüz? Hangi yetki
ile kuşa,balığa,ağaca zevk için zarar veririz? Yaşadığımız doğal çevrenin sadece bize
ait olmadığını;bütün yaratılmışların ortak yaşama alanı olduğunu niçin hatırlamayız?
İnsanın insana zulmünü nasıl alkışlarız? Kendi varlığımıza ne hakla özen göstermeyiz?

Allah’ın yaratıklarını sevmenin Allah’ı sevmek olduğunu anlamak bu kadar zor mudur?