Bir Mayıs Günü

• 31 Ekim 2016 Pazartesi 11:02:03

Mayısın son günleriydi. Bir akşam üzeri henüz güneş batmamışken ağır adımlarla eve gidiyordum. Birden gaipten gelen bir ses duydum.Önce irkildim.Sağıma soluma baktım.Kimse yoktu. Sonra devam ettim yürümeye.Biliyordum ki aslında kimse seslenmedi bana. Ve biliyordum ki ne zaman şiir yazacak olsam gaipten gelen bir ses duyarım. Bu seferki ses "Bu çiçek bu saksıya uymuyor"dedi.
O an içimde bir aydınlanma oldu. Aynı benim gibi diye düşündüm. Ben de dünyaya uymuyordum. Saksıdaki çiçek gibi eğreti duruyordum sanki.Ben zaten hep böyle düşünürdüm. Tanrının beni dünyaya yanlışlıkla gönderdiği hissine kapılırdım. Belki de kendime bir yol çizemediğim içindi. Bir amacım yürüyecek bir yolum olsaydı o zaman belki bir tesadüf eseri değil de yüce bir amaç için burada bulunduğuma inanabilirdim.Benim bir yolum yoktu. Fakat yolda olmamak da bir yoldur.Ve ben yolda olmamayı yolda olmaya tercih ederim.
Bu düşüncelerle yoluma devam ederken bir dilenciye rastladım. Ben dilenenleri hiç sevmem.Özellikle eli ayağı tutan sağlıklı kimseleri.Çünkü eğer insanın kimseye muhtaç olmadan yaşamaya gücü varsa bu gücünü sonuna kadar kullanmalı. Çünkü hayatta en korktuğum şey bir insana muhtaç olmaktır. Bir dilenci gördüğümde hep bunları düşünürüm ama yine de cebimde o an ne kadar bozuk para varsa hepsini veririm. Çünkü ben hala temiz bir duyguyla iyilik yapmak isteyenlerdenim. Ben yardım edeyim de eğer gerçekten ihtiyacı yoksa insanları kandırıyorsa günahı onun olsun diye düşünürüm. Bir de parantez açayım burada.Birisine iyilik yaparsam iyiliği yapmadan önce sevaptır diyerek iyilik yapmam.Bir yardım yapacaksam birisine insan olmak bunu gerektirdiği için yaparım. Sevabını düşünerek iyilik yaptığımı hatırlamıyorum ama öyle yaparsam da içim asla rahat etmez.Çünkü o zaman kendimi Allahla pazarlık yapmış gibi hissederim. Bence tüm iyi şeyler insan olmanın gereği olduğu için yapılmalı ve aynı nedenden dolayı kötülükten uzak durulmalı. Dilenciye para verdikten sonra eve geldiğimi farkettim ve Ahmet Haşim in şiirini hatırlayıp espri olsun diye merdivenleri ağır ağır çıktım. Çıkarken tanrının belki de beni bu dilenciye para vermek için dünyaya göndermiş olabileceği aklıma geldi sonra bu düşüncemden vazgeçtim.Son olarak size biraz felsefik tabir edilen cümlelerden kurmak istiyorum.Saksıda çiçek olmak güzeldir.Dünyada insan olmak gibi.Fakat çiçek saksısını sevmezse ve bakımı iyi yapılmazsa küser ve kurur.