İKRA

• 16 Ekim 2016 Pazar 01:30:47

# İKRA #
__________

Yağmur yağıyor.
Seller akıyor
Arap kızı camdan bakıyor.

Bu kısa çocuk şarkısındaki hem yağmura şahit oldum, hemde camdan bakan arap kızına..

İstanbul’da doğup büyümüş bir yetişkinim. Çok şükür ki kendime yetişkin diyebiliyorum. Keza; hâlâ ruhen emekleyen ama tıpış tıpış yürüyen, önceleri şekerle kandırıldığı belli, bugün ise üç kuruş ile kandırılanlar tarafından isteğe bağlı kandırılanlardan değilim.

İş görüşmem için, İstanbul’un tam göbeği diye tarif edilecek Fındıkzade’ye gittim uzun zaman sonra. Gittiğime gideceğime bin pişman oldum fakat, gittim bir kere.
Toplu taşıma aracından inmeden önce yeterince gerilmiş, yeterince bunalmıştım. Herkesin birbirine tebessüm ettigi, edebildiği bir yolculuğa susadım doğup büyüdüğüm şehirin göbeğine giden araca biner binmez.!

Birleşmiş milletler gibi dedim ilk önce toplu taşıma aracında gördüklerime. Dakikalar sonra, rüyadır inşAllah bu gördüklerim dedim kendi kendime. Benden başka bir iki yabancı daha vardı kendi şehrine. Benden birkaç yaş büyük bir abla, gözlerimin şaşırmışlığını fark etmiş olacak ki, bir saniyelik bir bakışı ile yapılacak birşey yok be kardeşim dedi gözleriyle çıt çıkarmadan.

Koloni kurmuşlardı resmen benim güzeller güzeli İstanbul’uma dedim defalarca. Kendime mani olamıyordum. Kaba saba, kara ve kıllı, terbiyesi artık imkânsız bu kadar hödük nasıl böyle başı boş, nasıl böyle pervasız, nasıl böyle benim dercesine eziyor,ezebiliyordu bu güzelim İstanbul’u.? Dilimde binlerce defa tekrar ettiğim sorularla indim araçtan...

Görüşmemi yapacağım firmanın tarifi ile şaşkın bir halde dişlerimi sıkarak yürümeye başladım. Tüm tabelalar arapça, tüm camlar arapça, duyduğum her ses arapçaydı.! İstanbul’un göbeğinde, arapların esiri olmuştu masmavi kimliğim.!

Yağmur çiseliyor, bastığım her yer benim yerime ağlayan gökyüzü ile ıslanıyordu. Yüreğim sel-e kapılmış gibiydi.! Ve tüm araplar acaba bu yabancı kim dercesine gözlerimin içine bakarak, sen yabancısın diyordu.!

Başımı kaldırıp aradığım tabelanın asılı olduğu mekâna odaklanmak istedim. Aman Allah’ım, yağmur çiseliyordu ve arap kızı, arap kızları resmen camdan bakıyorlardı.! Çocukların söylediği o tekerleme, o kısa şarkı gerçekti..!

Yağmur yağmak üzere çiseliyor,
Yüreğimde kandan seller akıyor,
Sayamayacağım kadar çok arap, kim bu yabancı dercesine her taraftan bana bakıyordu.!

Peki nereye kayboldu bu şehrin sahipleri?

Bedelini Allah Allah Allah nidalarıyla can ve kanlarıyla atalarımızın ödeyerek bizlere emanet ettiği bu şehir, bu ülke, bu kalabalıklara neye karşılık teslim edilmişti?

Dilime Hasan Kaplani dizeleri ile oluşan türkü dolandı...

Karanlık bir gece yol görünmüyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde
Kara çalı bana aman vermiyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Güneş erken doğup şafak sökmüyor
Gökteki bulutu söküp atmıyor
Ay karanlık güneş ışık tutmuyor
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Sonlanmadı menzil ile durağım
Belki çok yakınım belki ırağım
Yaralandı parça parça ayağım
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Yavaş yavaş ilerlerken Kaplani
Benim ile yola çıkanlar hani
Geri dönsem taşa tutar el beni
Yürüyorum dikenlerin üstünde

Hasan Kaplani

Arapça kebap salonu el ilanını bile ayet diye öpüp alnına koyan hanım abla ahhh. Yahu hadi ilk öptüğünde görmedin yemeklerin resimlerini, diğer iki kez öperkendemi yumuktu gözlerin?

Ahh be ablam ahh. İnandığın ama bihaber olduğun o kitabı İKRA n’olur. İKRA.

Gözlemli-yorum/(Samim İĞDE)