Eşitlik Her Yerde Olmalı..

• 11 Ekim 2016 Salı 19:47:46

Bu yozlukta hepimiz kaybolduk bir kere. Sistem denilen illet herkesi kral yaptı bizi soytarı. Gülünecek halimize ağlıyor, ağlanacak halimize gülüyoruz. Gelişmişlik veya medeniyet bu mu? Herkesin birbirine yabancı olması mı? Paranın iktidarı, yalanın saltanatı mı? Yazık gerçekten..Kendimizi düşünüp egomuzu parlatmaktan başka yaptığımız bir şey yok. Bazı ihtiyaçlar için insanlar diz çökmek, el açmak zorunda kalıyor. Bıktım bu düzensiz düzenden. Bu kapitalizm denen illet bitirdi dünyayı. Tüketip tüketip hiç üretmemek, yoksulu fakiri görmemek. Daha da acısı sınıflandırmak, yadırgamak, ezmek. Yaradan’ın taktiridir hor göremem ama bir simitçinin oğlu olarak dünyaya gelmek suç mu? Bunlar hep imtihan işte, dünyadan sonra yaşam vardır umarım adalet için. Yoksa bu verilen avanslar ya da borçlar karşılıksız olmamalı. Ben ne yaşıyorsam sende yaşamalısın, böyle işlemeli düzen..

Kiminin tanker dolusu varken, kiminin iğne kadar yok. Zenginler nedense doymak bilmiyor, dünyayı yediler hala paranın, faizin, ihale kapatmanın derdindeler. Para musluğu hep açık kalacak villalar, köşkler, yalılar, yatlar, bilmem kaç tane son model araba vs. Yaşamak o onlara göre biz yaşamıyoruz ki. Lüks yaşam herkesin hayali ama ben eşit yaşam istiyorum. Kimse çok zengin olmayacak multimilyoner olmayacak, çok fakirde olmayacak. Herkesin bir hakkı olacak dünya üzerinde. Nasıl okuyanla okumayanın oyu birse ikisi de insansa. Gelir dağılımı da öyle olmalı. Okuyan imkanları olmuşta okumuştur, destekleyici bir ailesi olmuştur. Okuyamayan ise desteklenmemiş elinden tutulmamıştır. Bazıları ona rağmen okumaya çalışıyor. Ama öğrenmenin yaşı yoktur. Dünya bütün insanlarındır ama bazı kodamanlar yüzünden iktidarın, güçlü olanın. Bu değişmeli, zihin yapıları değişmeli insanların...

Teknoloji ilerledikçe insanların kimyası da bozuluyor bu bir gerçek. Hayatı kolaylaştırayım derken soyutlanıyorsun hayattan. Her şeyin makinası var artık. Makinalar iş yapıyor insanlar yapmıyor. Eskiyi özlüyorum internetin henüz olmadığı cep telefonunun henüz çıkmadığı yılları. O yıllarda samimiyet vardı, sokaklardaydı çocuklar, bayramlarda tanımadığımız insanların bayramını kutlardık. Yıllar ilerledikçe bizi insanlıktan çıkarıyor iyice. Kendi sonumuzu getiriyoruz yavaş yavaş. Lüks içinde yaşamayı seviyoruz, komşumuz aç mı, tok mu, üşüyor mu dert etmiyoruz. Bu bizi sona yaklaştırıyor işte. İnsanlık bu değil, düzen bu değil. Teknolojinin kölesi, sistemin biçimsizleştirdiği yaratıklarız biz kabul edelim..