Köyün Üzerinden Uçarken

• 9 Ekim 2016 Pazar 15:08:48

Sivrisinek olduğumu öğrendiğimden bu yana tam 3 ömür geçmişti. Her yeni bir nesil öldüğünde bir sinek yılı peyda olur. İnsan saatine göre ortalama her 15 dakikada bir yeni bir sinek nesli yok olur. Atalarımız.

Bilgiyi aktarmak belli fedakarlıklar gerektiren, hummalı bir çalışma ve tecrübe ister. Eğer bir sivri bildiklerini kaydetmek isterse, 7 insan saati kana bağlı kalmalı, 24 insan saati zamanı bunun için kullanmalı ve aç kalmalıydı. Ölümsüz bir sivrisinek olmak zor ve yetenek isteyen bir işti.

73 bininci neslin kahramanlığıyla tüm bu bilgilere sahip olmuştuk. Yemek nasıl bulunur, aşk ve doğum nedir. Gerçek bir sivrisinek yaşamını neye adamalıdır, hepsini onlardan öğrendik. Uyandığımızda genlerimizde yazılı olan bir çok şey 73 bininci neslin hediyesidir. Aç geçmiş geceler, uykusuz günler ve bir ömür süren kıtlıktan sonra bizler dünyayı daha iyi tanıyan bir canlı olduk.

Güneş yeryüzüne değdiğinde köyde çok yaşlılardan ve ölmek üzere olanlardan başka kimse kalmadı. Efin ile biz dün gece gittiğimiz o kalabalık evde yeni lezzetler denemek üzere nehri yüksekten geçip bir ağaçta mola verdik. Efin güzel bir sinekti. Böyle bir kadından çocuklarım olsun dersin ya bazen işte Efin öyle bir sivriydi. Hep bakımlı ve cana yakındı. Her yemekten sonra kanatlarını temizler ve hazırlanırdı. Yemeğe çıkmak onun için önemli bir ritüeldi. Uzun ve çelimsiz bacakları beni her zaman heyecanlanmıştır. Babası iki insan saati önce kimyasal bir zehirlenmeyle hayata veda etmişti. Ölenle ölünmüyordu. Tam ben gelecekle ilgili bir şeyler söylemek üzereydim ki Robo geldi. Robo, köyün En çok yaşayanlar ailesinin en geç üyesiydi. Henüz 43 insan saatidir dünyadaydı ve genlerinin avantajını sonuna kadar kullanıyordu. Bildiklerinin neredeyse hepsi aile mirasıydı. Efin yaklaşıp bu akşam beraber yiyelim mi dedi, Efin kabul etti tabi. Yalan yok bana da sorsa belki ben bile kabul ederdim. Çünkü onlar en iyi kanın nerde olduğunu doğuştan bilirlerdi. Birlikte karanlığın içinde kayboldular...