0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
647
Okunma
Geçen günlerden yarınlarıma sürülüyorum.
Her nefesim sonsuz bir sürgünün alınteri.
Hayatın kurduğu mahkemelerde sanık kürsüsünden kalkamıyorum. Bitmeyen bir savunmanın içerisinde debelenmekteyim. Görünmez hüzünlerden kelepçeler sıkıyor bileklerimi, boğazımda düğümlenen keşkeler nefeslerime geçit vermiyor.
Ne zaman kollarımı çekiştirse hayat "itirazım var!" diye bağırmak istiyorum.
Beynimin duvarlarında yankılanıyor inen tokmak sesi ve gür bir sesle "gereği düşünüldü" diyor hayat.
Gereğini düşünüyor kader, gereğini yaşayamıyor ömür.
İşte oracıkta başlamadan bitmenin, doğmadan ölmenin hikâyesini anlatıyor varlığım. İtiraf ediyorum: bütün suçum yaşamaya umutla tutunmak..
✒T.Y.
