Toprak; son ölümün dekorudur.

• 12 Eylül 2016 Pazartesi 02:04:05

Toprakla buluşur insanoğlu.Son ölümüdür bu.Birçok kez provasını yapmıştır yaşarken.
En acı ölümü de nefes alırken tadar aslında.Sevdiğini kaybeder, en değerlisini.Bu ilk ölümüdür.Sonra ihanet görmüştür en kıymetlisinden; bu bilmem kaçıncı kıyameti.Fakat ikincisi daha hafiftir ilkinden.Çünkü yaralar alışkındır, iyileşeceği zamanı bilir, ilacın doğrusunu bulur.Ölümlerin en çaresizi; ilkidir. Çünkü yeni doğmuş bir bebektir o , ilk kez annesinin elinden tutmuş bir kız çocuğudur.En yaralayıcısı yine ilkidir. Çünkü bilinmezliktir sürüklendiği, henüz öğrenmediği iklimlerdir,memleketlerdir.En babacan ölüm sonuncusudur.Bütün kırıkları, delilleri ortadan kaldırır.Soğuktur fakat dönmez sözünden.Susar, hıçkırıkları kesilmiştir ilkler öğretmiştir çünkü.İlkler acısız bırakmıştır sonuncuları.
Acının sözü kesilmiştir ve sahnedeki oyun bitmiştir çoktan.Sonuncu ölüm demir almıştır zamandan. Sahnedeki dekorlar eskimiştir, yerlerde provası yapılmış ölüm sağanakları.
Sandıklara koymuşlar, dört bir koldan götürüyorlar.
Toprak çamurlaşmıyor ıslandıkça, çünkü insanın içi yeterince çamur.
Toprak açıyor kollarını küreklerce,
insan kaynıyor sığınakları.


N.K-2016

Eylül-