Sinek Vızıltıları

• 4 Eylül 2016 Pazar 18:35:01

Son günlerde sanki bana verilmiş bir ceza sinekler. Bak söylerken bile kaşıntı başladı bende.

Hava sıcak. Zorunlu olarak kapısını penceresini açıyorum evin. Sinekler de hücum ediyorlar. Tabii
doğrudan benim üstüme. Başımda kelebekler değil sinek uçuyor. Bir de sinir bozucu bir sesi var ki
duyduğum zaman bir irkilme oluyor bende. Vıızzzz.. nasıl bir ses bu Allah’ım.. Torunum sayesinde
bir de sinekliğim oldu. Onunla ve kızımla pazara çıktığımızda gözüne sineklikler ilişti. Hemen bir
tanesini kaptı. Sinek vuracak gibi sallamaya başladı. Kızım önce sinekliği n’apacaksın falan dedi
sonra aldı. Sanıyorum bende alayım diye kalkmıştım. Bu yüzden iki sineklik aldı. Sinekliğim de
var artık. Bu yüzden sine savaşı yapabilirim. Böyle söylediğime bakmayın çok da sevdiğim bir şey
değil. İki üç gündür yaptığım savaşları anlatsam bana acırsınız. Şu an bilgisayarda yazıyorum ya o
aklıma geldi. Sinek önce çevremde, başımda uçuyor vızıldayarak. Sonra geliyor kanepeden
ayaklarımı uzattığım sandalyenin en sivri ucuna konuyor. Ben tetikteyim ya sinekliği kaldırıp tam
indiriyorum ki bir de bakıyorum kaçmış. Sandalyenin boyasını çıkardığmla kalıyorum. Belâ okuyor
olmaz ol diyorum. Daha sonra gelip bilgisayarın tepesine konuyor. Tepesine indirsem mi diye bir
tereddüt geçiriyorum. Sandalye gibi bilgisayarı da beyazlatırım, bir şey olur mu diye. Bir anlık
düşünmeden sonra indiriyorum üstüne. Çok şükür bilgisayarın tam iki bölmenin birleştiği yere
düşüyor. Galiba öldü derken yerinde göremiyorum. Bu sinekler gerçekten dokuz canlı iyice ezip
yok etmedikten sonra öldüğüne inanmayın. Ben çok inandım. Bu yüzden de öldü dediğim sinekler
tekrar başımda vızıl vızıl dolaştı; başıma yüzüme konarak.

Dün gece de yine ışık yak ışık söndür, içeri dışarı diyerek pek çok sineği öldürüp, son olarak yatak
odamın kapısını usulca açıp örterek yatmaya gittim. Daha ışığı yakmadan başımda vızıldayan sesi
duyarak sinir kat sayımı artırdım. Her ihtimale karşı sineklik elimdeydi. Başladım sinek avlamaya.
Artık bu işten gına gelmesine rağmen sabırla son sineğin peşinde bir süre koşarak yoruldum .Sinek
inadı dayamış benimle adeta oyun oynuyordu. En sonunda yerde görüp, indirdim sinekliği.

Peçetenin arasında sıktığım sineği dışarıya çıkarmalıydım. Her an canlanabilirdi. Usulca kapıyı
aralayarak dışarı çıktım. Bu kez balkon kapısını ve oda penceremi örtmüştüm sinek girmesin diye.
Balkon kapısını yine yavaşça açarak sinekli peçeteyi yere bıraktım. Odama döndüğümde başımda
yine sinek vızıltısı duyunca delirmemek için dişimi sıktım. Ya sabır çekerek bir kez daha sinek
avına başladım. Yorulmuştum. Son çırpınışla kalan sineği de öldürdüm diyerek,yattım. Ne yazık ki
yanılmışım. Sinek var mıydı yoksa benim kulağım mı bana bir oyun oynuyordu. Sinek yine başımda
vızıldayarak dönüyordu. Kalkmadım. İnce yorganı başıma doğru çekerek uyudum. Sabah aynı sesle
uyandığımı tahmin edersiniz.

Sinek anlatmaktan bıktım ama ne yazık ki ülkemizde şimdi bu av yapılıyor. Sinekleri yurdumuza
salanlar bir nebze unutulmuş küçük kara sinekler yakalanıyor. Onlar da dayanıklılar, kolayca
öleceklerini sanmıyorum. Üstelik başka tür sinekler göreve getiriliyor. Demokrasi arıyoruz ateş
böcekleri gibi ışıyıp kendimizi göstererek.İktidar taraftarı bir arkadaş günde: Hâlâ Atatürk diyorlar
Atatürk öldü dedi. Atatürk devrimleri, ilkeleriyle yaşıyor diye yüklendik kardeşlerimle. Susun susun
sesleri yükseldi sinek vızltısı gibi. Bizler komşuyuz, kavga etmeyelim. Haklısınız kavga etmeyelim
biraz da bizim sesimiz, sözümüz duyulsun. Sadece sinek vızıltıları değil.

Bugün balkon kapısını gündüz vakti kapattım. Işığı gören geliyor. N’apayım..

04. 09. 2016 / Nazik Gülünay