Japon faşist parti başkanı ve heyeti, Hitler döneminde Almanya’ya bir geziye davet edilir.
Heyetin bir üyesine hareket hakkında ne düşündüğü sorulur.Alınan cevap hayli düşündürücüdür:
-Hareket fevkaladedir.Buna benzer bir hareketi biz de Japonya’da yapmak isterdik.Fakat maalesef Japonya’da Yahudi yok yani düşman yok!

Yahudilerin tümünün imha edilmesi Hitler’e sorulur.O da şöyle der:
-Hayır...Onları imha edersek yeniden yaratmak zorunda kalabiliriz.Sadece ismen değil cismen bir düşmanımız bulunmalıdır !
Demek ki "faşizm" için düşman şart.
Peki "sosyalizm" bundan farklı mıdır ?
Ona da cevabı bir "idol" kabul edilen Che veriyor:
-Arkadaşlara sahip olmamak üzücü bir şey ama düşmanlara sahip olmamak daha da üzücüdür.
İlginç değil mi?
Birbirinden çok "uzak "görünen iki "akımda" aynı mantık!
Gel de Necip Fazıl’ın iki satırlık ironik şiiri "Düşmanıma" ya hak verme!
Ey düşmanım, sen benim ifadem ve hızımsın;
Gündüz geceye muhtaç, bana da sen lazımsın!..
..........................
Düşünmeye değer değil mi bu hal?