Bir zamanlar çok farklı düşünüyordum,
Aklımda, kendimi kurtarır kurtarmaz,
Dünyaya söylemek istediğim şeyler vardı..
Gelgelelim dünyanın hali,
Kararıma engel oldu..
Dünya akrabalarımdan,
Erkek ve kadınlardan oluşan insanlardı,
Esas hedef onlardı.
Kimseden hiçbir şey ummamayı,
Edindiğim deneyimlerden öğrendim,
Dünya bildiklerimin;
Hayatlarında beni koyacak yer;
Bulamadıklarını gördüm, iyi öğrendim.
Neden mi?
Biraz fazla doğrucuyum...
Aramızda sahici bir bilgi şöyle dursun,
Günlük gerçeklere dokunulmazlık bir alışkanlık..
En basit gerçekler bile onlar için,
Ya unutulmuş, ya da, üstüne un seriliyor.
Hiçbiri sözünün arkasında durmuyor,
İşinde, sözünde durmadan çelişiyor.
Söylenecek doğruya kulak asmıyor,
Kendi saçmalıklarıyla yıllarca kulak tırmalıyor.
Yalanını yutmanı, bir de dönüp,
O yalana teşekkür etmeni bekliyor.
Adına da yaşlılık diyor,
Gençlik diyor,
Çocukluk diyor...
İstediğin kadar ilişkilerinde,
Reform plânı yapabilirsin,
Bencilliğin hüküm sürdüğü bir ortamda,
Reformun hükmü yenik düşüyor
Gözler, bir gün mutlaka yumulacak,
Yedi delikli kafalar toprak olacak,
O günün hatırına
Bu günlere tahammül, sabır, sağduyu,
Geliştirmek gerekiyor..
Bütün bunlar iyi de,
Doğru söz söyleyip, duymaya dair;
İçimde büyük bir açlık durmadan beni kemiriyor.
Asiye