UĞUR BÖCEĞİ

• 25 Ağustos 2016 Perşembe 00:21:33

Sevgili arkadaşlar bugün size uğur böceklerden bahsedeceğim neden mi , yeterince politika yeterince savaş yeterince acı yüreğimizi nasıl olsa acıtır oldu biliyorsunuz ki, ben insanların ruhuna bir ışık bir renk bir umut katmayı görev bildim

Ve ben her yalnız kaldığımda hayatımdan geçen böyle bir manidar olayı hatırladıkça güç alıyorum,
Her insanın muhakkak olumsuz anlarında olduğu zaman umut ışıklarıyla bakmak için böyle ömre renk katabilceği ve tebessüm edebilceği anları vardır ,aslında çokça olan şeyler bunlar görebilene ,ufacık şeylerden ders çıkaraçabilceğimiz mesajlar var ki her olayda birşeyin saklı olduğunu bilincin de olursak , lakin sizlere bugün özenlikle gerçek bir hikayeyi anlatmak istiyorum,

Ve günün birinde dolasıyla kırgın üzgün durgun bir gündeydim , ancak isyan bile etmiyordum,
dünya çevremde dönüyor ve ben onu izliyordum , yapayalnızdım gibi güya,

Sabah namazimi kıldım , ve bahçeme göz attım güllerime çiçeklerime baktım , selam verdim dolaştm kokladım okşadım ve terasıma geçip oturdum , ne bir şiir ilhami geliyor ne bir arkadaşı ne ailemi aramak geliyor içimden , aslında biraz huzur uzaklaşmaktı karantinayayamı almıştım kendimi bilmem, Konuşmayı çok seven bir yapım olduğu halde genelde , ve o gün doğayla konuşmaya karar verdim ,

Canlı cansız ne varsa sohbet etmeye başladım,

gökteki kuşlara bulutlara güneşe derken bir uğur böceği geldi koluma kondu, selamü alleyküm sana dedim,
-Sendemi yalnızsın, sendemi üzgün sendemi çaresizsin ,sendemi böyle şöyle diyerek mıriıdandım ,bak sen yanıma geliyorsun amma bizim edebiyat yöneticileri bana neden uğramıyor diye sordum ?

He o zamanlar edebiyat defterinde başarılı şiirlere uğur böceği verirlerdi yine de aynı oysa ben şiirlere yeni başlamıştım , başarılıyım sansamda , bir türlü bir şiirimi uğur böceği alamamıştım belki haklıydılar,

İyice sohbet ettim ve yanımdan 10 dakika gitmeyip kalmıştılar biraz daha dolaşıp uçup gitti,

Ertesi gün aynı alışkanlıkla dolaştım ve bahçemde mollamı bitirdim , bu sefer 3 tane uğur böceği geldi,
Vay vay arkadaşlarınıda mı getirdin diye latife ettim ve demek senin arkadaşların var bu ne şans bu ne güzellik dedim , ! Üç renktendiler biri sarımcal , biri siyah biri bildiğim renktendi
yine ertesi gün gibi dolaştılar sanki dinlediler 3,5 dakika sonra uçup gittiler,

3 üncü gün sabah namazimi kıldıktan sonra işlerimi bitirdim dışarda randevum vardı isimle ilgili hazırlandım çıkmak üzereyken
kapımı açtığımda ne göreyim !
Evimin bahçemin pencereme kapımı her yerini uğur böceği almış , yüreğim bayram yaptı, heyecan doruktaydı beni çok mutlu ettiler, amann Allahım bu ne duyguydu ki ne sözle kiyazlarım ne şiirlerimle
Gönlümde sorular cevaplar o kadar enerji yüklendimki göz yaşlarıma hakim olmak mümkün değildi
-’Sellamu alleyküm hoş geldiniz sefalar getirdiniz ’!Diyerek bütün pencerelerimi kapılarımı açtım
buyrun girin dercesine,

Ve ben artık yalnız değildim oysa hep yalnız hiseden benmişim , hitap edince bütün varlıklara var olduğumuzu var olduklarını ve bu dünyayı yaşarken onlarla yan yana dünyayı paylaştığımı anladım,

Şimdi nerede gökte uçan kuş görsem yerde karınca kurumuş bir yaprak selam ederim, üzerime sinek konsa vardır bir bildiği , bir mesajmı getirdi diye sorgularım kendimi o gün bugün,

Benim duygularım öyle olsada doğal anlamda bilmek istedim , niçin böyle akın ettiklerini ,
Uğur böcekleri her kış yaklaştığında kış uykusuna çekilirlermiş tipki ayılar ve daha nice bilmediğimiz canlılar olmak üzere ve daha da mutlu oldum demek ki rahat uyuyabnilmek için önce evin sahibini tanıyorlarmış onlar bile , sevgi sevkat her kapıyı açtığı gibi , sevgimi göstermem hoşlarına gitmiş ki benim evimi seçtiler bir kere daha şevkatın ne yapabilceğini anladım oysaki çevremde komşularım vardı , onların evinde bir şey yoktu,Bu akın 3 sene devam etti evimden ayrılasıya kadar ,

Ve BAKARA suresinin-155 ayetinde. Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla, bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz. Sabredenleri müjdele. 

Okuyunca anlıyoruz ki yalnızlık Allaha masusmuş ve yaşadıklarımız bir imtahan hiç kimse de yalnız değilmiş .

Ayşe Kavak