SAVAŞTA ANNE OLMAK “ NİOBE “

• 22 Ağustos 2016 Pazartesi 17:56:02

Sanat ve Hayat Dergisi Mayıs Ayı sayısında yayımlanan yazım..

“ Sevgili Aşkın Ayrancıoğlu’ nun izniyle muhteşem sanatına ses, söz olma adına.... “

Yaşam kutsaldır diye öğretilir tüm toplumlarda, dinlerde ve kültürlerde.
Bir bakarsınız ki bu kutsallık salt sözdedir aslında. Çıkarlar, ihtiraslar, bencillikler ve göz açlığının doyurulamaz hırsı vardır insanoğlunun iç dünyasında. Kolayca harcayabilir umursamaz bir şekilde engelleyemediği ihtiraslarının getirisi acımasızlığının sonucunda insanları ve doğayı.
Sanat ve Hayat Dergisi Mayıs Ayı sayısında yayımlanan yazı..
“ Sevgili Aşkın Ayrancıoğlu’ nun izniyle muhteşem sanatına ses, söz olma adına.... “

Yakıp yıkabilir, öldürebilir, yok edebilir zerre kadar merhamet duymadan.
Ve bunun için hiç düşünmez yok olan yaşamları, çekilen ızdırabları, ödenen bedelleri, mahvolan duyguları...
Aslolan kendi hırslarının ve isteklerinin yerine gelmesidir zira. Bedeli insandır, yaşamdır, ölümdür, ayrılıktır, acıdır, kederdir.
Bir anne neler hisseder bilir misiniz evladını ölüme gönderirken?
Kirpiklerinin birbirine değmesinden bile canı acırsa diye sakındığı çocuğunu, direniş için, vatan için, gönderse de ölüme, nasıl yanar yüreği bilir misiniz?
Yüreğin yerinden sökülmesi hissi nasıldır bilir misiniz?
Evladı elinden alınmış bir anneye bakın göreceksiniz. Yüreği yoktur çocuğu ölen annenin. Gömülmüştür yüreği çocuğu ile birlikte uğrunda binlerce yıldır, anlamsızca ölümlerin yaşandığı toprağın derinliklerine. Sonsuza dek toprak alır vermez bir daha ananın yüreğini. Yüreğin olması gereken yerde ebediyen sönmeyecek bir cehennem vardır artık.
Çocukları savaşlarda ölen anneler görmezler bir daha bilir misiniz? Evlatlarını ölüme gönderdikleri anda çakılı kalır gözleri, çocuklarının ölümüyle kavrulup kör olurlar... Kainat tüm güzelliklerini önlerine dökse bile bir daha görmez, göremezler...
Yontulmamış elmas keskinliğinde içlerini parçalayarak akan gözyaşlarıyla ağlayan kayaya dönüşürler. Sonsuza dek.
Her biri birer NİOBE’ dir artık...

Tülay Tuncaboylu
05 03 2016