Biri beynimiz biri kalbimiz..Sadece beyinden ibaret olursak,gökyüzünü ve renk tayfını kaçırabiliriz..Sadece kalpten ibaret olursak da,-empati kurmak yüzünden-çok fazla acı çekeriz..Bu yüzden de,hep zamanı öteleyerek yaşarız ..Daha iyi bir insan olmam için zamana ihtiyacım var.Çünkü ,yaşam buna-şu an- çok da izin vermiyor deriz..Oysaki yaşam, senin çocukluğunda sallandığın salıncak orada dururken,seni yetişkin yetişkin geçiriyor yanından..Bir ağaç senden daha uzun süre yaşıyor.O cadde,seni halden halde taşıyor her gün..Zamanın içinden geçip gitmekteyiz sadece..Mesela siz,ortaokula ,liseye gittiğiniz o deli günlerinize dönüp de,o yollarda,yeniden yürümeyi hiç denediniz mi?O çocuk yanınızdan geçip giderken ,hiç baktınız mı ona? Neler almak için neler ödemişsiniz hayata..Hiç bir zaman ,o çocuk-neşeli ya da endişeli yürürken-sen zamandan gelen,-erişemezsin o çocuğun hayallerine..Mezarlarında yatanlar da erişemez yaşayanların kaderine..O yüzden dostlar,yaşamı bir armağan gibi algılayın da,çok fazla dertlenmeyin her bir şeye..Dertlenecekseniz,o çocukla siz aranızdaki farkın sadece aynada gördüğünüzden ibaret olmadığına dert edin..O kadar arkadaşınız da olmayacak sonrasında..Hep sorgulayacağınız,avcı olmanız gereken bir ormana dalacaksınız..Kiminiz başarılı,kiminiz başarısız olacaksınız..Bir daha ne o salıncak,ne o ağaç-orada dursa bile-asla umrunuzda olamayacak..Umrunuzda olabileceği sessiz bir sakinlikte,bunu fark ettiğinizde de,duymayacak bunu hiç kimse..Çünkü onlar, Ne Söylerler Ne Bir Haber Verirler …