OKUMAK ADINA

• 19 Ağustos 2008 Salı 20:52:11

Bundan 1400 sene öncesinde insanların sapkınlıkta yarıştığı bir dönemde ilahi bir emir bizlere okumayı emretmişti. Bizi yaratanın adıyla okumayı. O günden beridir okuyoruz durmadan bir şeyler. Tarihin ilk sahnelerindeki insanlar içinde geçerliydi belki okumak olgusu. Bu yüzden merakla arayıp dururuz tarihi tabletleri ve belgeleri.

Matbaanın Osmanlı ya çok geç gelmiş olması bizi cahil bırakmadı şükürler olsun. Biz fikirsel yontma taş devrimizi çoktan aştık. Bir çok edebiyatçı ve sanatçılar yetiştirdi bu topraklar. Gerek dünya gerekse ahiret konularında nice ilim adamları yeşerdi bu topraklarda dal gibi fidan gibi.Mevlanalar Hacı bektaşlar serpildi bu diyarlarda. İlimin kendini bilmek olduğunu ve kendini okumayla tüm sırlara giden kapıların açılacağını anlatan nice erenler büyüttü memleketimiz.

Bu kısa açıklamalardan sonra gelelim dost olduğumuzu ispata ve gelelim acı konuşmaya.

Okumaktan maksat bazen kainatı okumaktı ve bazende kainattaki harflerin içinde barındırdığı o ince sırlara ermekti. Parçadan bütünü görmek ve harfleri birleştirerek evrensel kitap olan insanı okumaktı. Kendini okuyamayan hayatı nasıl okuyacaktı ? Kendini bilmeyen ilimi nasıl bilecekti ? harfleri anlamayan yani hayattaki ince hikmetleri kavrayamayan nasıl kendini bilmenin okunacak en güzel eser olduğunu itiraf edecekti? Ve hangi kitapta yazardı bu anlatılanlar?

Okumaktan maksat hangi ilimdi? hangi ilimle nereye kadar gidilirdi? ilimlerin sonunda ne vardı ve kalemin gücü kelamla mukayese edilebilirmiydi? Ve en çok neyi bilen mutlu olurdu?

Kalemle kelam kavga edermiydi? Bu kavgaya kim hakem olabilirdi?

Okumaktan maksadı lanet okumak sandık. Okuduk bu ilmi aslanlar gibi. Birbirimizin etini yerken tuzunu baharatını eksik etmedik yemin billah. Ağzımızdan çıkan lafı düşünmeyi düşünemedik bir türlü. Kitap aralarında ilim değil şehvet aradık. Kitap aralarında gül saklamayı marifet sandık. En güzel hazine olan okuma güdüsünü kitapla sınırladık ve o tozlu kitapların arasında kalan biz olduk güller yerine. Rafa kaldırılan bizdik içi zehirli bir kitap suretinde.

Okumaktan maksat neydi a dostlar ? Yıllar yılları kovaladı ve izafi olan zamanın içinde yaşadığımızı düşündüğümüz şu sıralara ve günümüze geldik. Zihnimizin içinde parlayan görüntüleri hayatın kendisi gibi algılamaya devam ederek okumayı sürdürdük helal olsun bize. İçinde faydalı olan hiç bir şeyi okumadık ciddiyim. Elimize gazete geçti hemen spor sayfasına daldık. Yuvarlaktı top evet dünya gibi. Dönüyor dünya evet mevlana gibi. Dönmeler aslına erdirir insanı ve içimizde neden hissetmiyoruz 1400 sene evelki o emri? Orda bir peygamber şahsında hepimize verilen emre neden itaat etmiyoruz ? Okumanın dini bir emirden çok ziyade bir olgu olduğunu neden anlayamıyoruz ?

İngiltere de akıl hastalarına ki bu hastalar malum ingiliz, Kuran okunmuş dostlar Kuran. İçinde cennetten bahseden ayetlere gelince deliler uysallaşmaya başlamış. Ve içinde cehennemden bahseden ayetler gelince deliler çıldırmış iyice. Anlamadıkları bir dilde okunan kelimeler onları nasıl böyle tesir altına almış acaba ? Japon bilim adamı adı bilmem ne emoto donmaya yakın kristalize olmuş buz ve su arası maddelerin yanında besmele çekince altıgen ve sekizgen güzel şekiller almış. Aynı bilim adamı şeytan ın adını anınca şekiller bozulmaya başlamış.

Kainat okunacak kitap gibiyken, kendi kendini okumayı başarmışken ve bir yükümlülüğü yokken ve kul değilken böyle bir bilince ermişse biz neyi bekliyoruz a dostlar ? Biz hocanın başımızda okuyacağı Kuran ı mı bekliyoruz dostlar okumak için? Siz hele ölün bir bakalım birileri çıkacaktır başınızda Kuran okuyan. Siz hele toprak olun birileri çıkacaktır mezar taşınızı okuyan. Siz hele varın öteye çıkın hesap gününe. Birileri çıkacaktır buradan götürdüğünüz harflerin hangi kelimeye eş değer olduğunu okuyan. Siz hele boşverin okumayı. Birileri okuyacaktır negatif listede adınızı. Okumayın boşverin. Bu yazıyıda okumayın. Ama birileri okuyacaktır değil mi?

Allah kendisinin istediği okuma bilincine hepimizi eriştirsin.Ve Allah bizi bizden istediği şeyler yapacak insan eylesin. Bizi bize bırakmasın. Yoksa nefs canımıza okur. O bile okuyor ne acı dostlar ne acı.

Tunar ÇALIŞKAN