bir mektup '
bir mektup !
babaya kızından,
hiçbir zaman yerine ulaşamayacak,
hasretim…
Daha yazmaya başlamadan gözyaşlarının kağıda döküldüğü ıslak bir mektup.O kadar muhtacım ki; varlığına,sevgine…
Yokluğun dayanılmaz,özleminse hiç bitmeyen bir hasret sancısı.Yüreğim taşıyamıyor,gizleyemiyorum,
kalemimse yaz diyor,kim bilir belki; malumun olur da , bu gece geliverirsin düşlerime.
Kalbim hep hüzünlü,sessizim ve sensizim.Suskunum,suskunluğumun içinde söyleyemediğim neler var neler.İçimde çılgıncasına bağıran yürek sesim.Sessizce akan,akmasına engel olamadığım gözyaşlarım…
Yıllar geçti be babam! Yokluğunsa gittikçe koyuyor.Gelmeyeceğini,gelemediğini biliyorum.Ama bu bir mektup,içimi döküyorum,seni düşünüyorum.Seni bekliyorum hayallerimde.Mavili dünyama...
Sensiz bir hayat,bulutlu bir hava gibi,sislerin ardında görülmeyen,gün ışığını saklayan.Bazen de yıldızlar kadar uzak,geceler kadar siyah.Bazen de güneşin ardından bizi seyreden sen.Gerçekten ara ara gelir gider bakar mısın bize?Sende özlemini giderir misin,uzaktan sever misin?
Nazım Hikmet karısı Piraye’ye bir mektubunda; herkese selam,sana hasret diye yazmış.Ne kadar sevdiğini belirtmek istemiş.
Ben de sana hasretim diye başladım, beni okuyan herkese de selam olsun…
Zamanı durdurmak,geriye almak mümkün değil ne yazık ki; öyle bir gücüm olabilseydi , çocukluğum ve sen….daha bir sevecen bakardım,daha çok severdim,içime doldururdum,hiç bitmeyen bi şey gibi yapardım.Yüzünü,sesini,her şeyini içime koyar saklardım,özledikçe bakardım.
Duygular ve hisler…hiç bitmiyor,bunlar bitebilen bi şey değil ki; her nefes aldığımda baba,babam diyememenin çılgın acısı.
ah! be babam,
yıllardır acın içimde,
kelimeler düğüm düğüm boğazımda,
zamansa su gibi akıp gitmek de,
seni anlatmak sığmıyor satırlarıma,
ulaşılmaz sevgin kalbimde,
bir dilek gibi hayallerimde,
gökyüzüne bakıyorum,
yıldızlar kayıyor,
çok uzaklardasın,
meğerse babasız olmak ,
kimsesizlikmiş,
yetim olmak zor işmiş,
düşlerime gel bu gece,
her gece,
seninle olayım,
kucakla beni,
sar kollarınla,
kızım de,
bi kere daha de!
defalarca söyle ne olur,
canımsın,
özlemimsin,
güzel geceler,
sonsuz sevgilerimle,
dualarımla…
ömrüm yettiğince tüm 2.8’lerde …
kızın...
YORUMLAR
sanırım bu hayatta bazı sevgilerin yerini hiç bir sevgi tutmuyor. Bir anne, bir baba sevgisi gibi. Benim annemde babamda hayattalar. Böyle yazıları okuyunca onların olmayışını düşünüyorum, bazen de çevremdeki annesini babasını kaybedenleri görüyorum. Onların yaşadıklarını onlar gibi anlamak mümkün değil belki. Yine de bilmenizi isterim acınızı paylaşıyorum.
Allah rahmet etsin, mekanını cennet eylesin.
canseven
hayattayken insan bazı güzelliklerin değerini anlayamıyor,bunlar çok sevdiğimiz yakınlarımız da olabiliyor,ben çok arıyorum onları,her geçen gün biraz daha fazla...