"Aslolan hiç gecmeyecek yaraları iyileştirmeyi denemezdim.Vazgecmek en kolay intihar biçimiydi.Ben pes etmezdim fakat sonunu bildiğim masalları 2. Kez dinlemezdim.Umudumun değil sabrimin sonu gelirdi bazı vakitler.O zamanlarda derin bir sükûtu tercih ederdim.İNCİNMENİN ACISINI BİLDİGİMDEN İNCİTMEZDİM.Camdan olmadığı halde çabucak kırılan kalplerin insanlarda mevcut olduğunun bilincinde hareket ederdim.Kimseye de uçurum kenarında arkami dönecek kadar guvenmezdim.
Evvela bu farkedişlerim sebebi olanlara sonra yanilmadigimi kanitlayan diğerlerine en içten "eyvallah" larimi takdim ediyorum.Temennim ise igne ucu kadar olsa dahi "iyilik" ile yollarının kesişmesinden ibaret.Hasretle bekledigimiz kaliteli insan mertebesine ulaşmaları için dua etmek de ikinci bir dileğim.
Gerçekleşirse ne ÂLÂ, olabilirligi yok ise PEKÂLÂ ."