YÜREK GÜNCELLENİRSE

• 3 Ağustos 2016 Çarşamba 10:00:33

Sabahın ilk uyanışıyla perdeyi açınca açmış rengarenk çiçeklerime bakıp kendi kendime söylendim.Çiçekler kendisini güncellemiş,gün güncellenmiş,yaşam yeni yep yeni an’ın içinden kendi kendisini güncellemiş...Ya yürek dedim;yürek yeniden güncellenir mi?..Anıların sihirli sandığımız tozlu lambasını elimden bıraktım,açılmış derin kuyusuna bakmaktan bir an vazgeçip çiçeklere baktım;iç birikimlerini yaprak yaprak renge dönüştürmenin gücüyle
karşımda duruyorlardı.Bir an eski kırmızı elbise,kırmızı şapka ve elimdeki gülleri anıların içinde bırakıp yaşadığım an’ın içine baktım..Yüreğim buruk bir acıyla burkuldu ve bir gürültüyle şimşek çaktı.Yaşadığım an’ın içindeydim.Serçe parmağımı kesen camın izi,annemim akan kanı durdurmak için yakıp bastığı çaputla birlikte hala parmağımdaydı.Yaram artık acımıyordu,derin izine ve içinde basılı çaputun yanmış küllerine rağmen parmağım benimleydi ve bu günü birlikte duyumsuyorduk...İçimdeki sese kulak verdim ve’Haydi yüreğini güncelle!!!’diyen sesi duyumsayarak çiçeklere baktım...
Kibrit çaksam tutuşacak kadar birikmiş anıları tohumlaştırıp çiçeklere dönüştürebilmekti yaşamak.İşte ben de bunun için yüreğimi güncellemeli ve hayata tutunmalıydım.Geçmişin alevleriyle tuhumları yakmak yerine;geçmişin zenginliği içinde geleceği tohumlarda yeniden var etmek;yaşanmış ilk yazı,baharı ve kışı duyumsatan yaşamı yeniden yeşerten an’ı duyumsayarak an’ın içinde yüreğini hep güncelleyebilmek!!!..Galiba yaşamak buydu;güncel kalabilmek,an’ın içinde açmış çiçeği duyumsayarak yaşıyorum işte diyebilmek..